Onze transitie van Azie naar Cuba is er eentje van lange adem. Om 00.25u vertrekken in Singapore, 13 uur vliegen met een tijdsverschil van 6 uur om dus om 7u20 ‘s morgens te landen in TXL, Berlijn. Het begint meer en meer een echte wereldreis te worden, Europa kunnen we ook al aanvinken! In Berlijn brengen we een gezellige 23 uren door, en stappen om 6u00 in richting Dusseldorf, waar een groter vliegmachien ons opwacht om in 12 uur naar onze eindbestemming te vliegen: Havana.

Het eerste deel van de vlucht, Singapore naar Berlijn, verloopt vlekkeloos. De zeteltjes staan duidelijk in budget opstelling, maar dat valt natuurlijk niet anders te verwachten. Het is best een snelle vlucht, en de 12 uren vliegen voorbij. Terug in Europa aankomen voelt een beetje als thuiskomen, geen ellendige immigration en de temperaturen zijn een stuk draagbaarder. Eindelijk zijn we terug een beetje local. Maar niet voor lang natuurlijk, de 23 uren gaan voorbij aan het inpakken van wat materiaal om naar huis te sturen (maar liefst 6 kilo!) en het eten van een heerlijk belegd broodje. We worden zelfs even verjaagd van onze geliefkoosde bank omdat er een verdachte rode trolley alleen is achter gelaten, tot een komiek ventje die een half uur later komt oppikken en de rust weder keert. De rest verloop vrij eventloos, en na het kopen van onze Tourist Card voor Cuba vinden we een VIP lounge waar we de enige zijn en dus in alle rust kunnen genieten van de leren zetels. Die komen trouwens best van pas, het tijdsverschil tussen Singapore en Havana is exact 12 uur, met Berlijn mooi halverwege. We proberen dus al zoveel mogelijk van onze jetlag hier te verwerken om het in Cuba zo draagbaar mogelijk te maken.

De check-in richting Dusseldorf verloopt vlotjes, maar doordat we naar de wachtrij van een andere gate aan het kijken waren in plaats van de onze, werden we afgeroepen om toch onze vlucht nog te halen. We vertrekken duidelijk vroeger dan gepland want op de TV schermen staat hij zelfs nog op check-in. Vlotjes! In Dusseldorf duurt het wat langer door een vertraging van 2u, maar veel verschil maakt dat natuurlijk niet. Een stuk comfortabeler dan met Scoot vliegen we de grote plas over. Ditmaal krijgen we wel eten geservereerd, hoera! De landing verloopt vlekkeloos, en na het wat stressvol invullen van de Tourist Card – fouten of doorhalingen zijn niet toegelaten en meewerken doen ze blijkbaar ook niet echt – kunnen we zonder problemen door de immigration. Dat is al een iets, de douane is nog iets anders.

Een drone importeren is niet toegelaten in Cuba, en wordt bestraft met 12 dagen gevangenisstraf. Hoe episch het ook zou mogen zijn om dat te kunnen navertellen, hebben we het toch liever niet voor. Braaf zoals we zijn melden we het dus aan de douaniers vooraleer we de rugzakken door de scanner halen, maar niemand lijkt exact te weten wat ze moeten doen. Ze bestuderen het toestel grondig, en laten het twee maal door de scanner passeren zodat iedereen van de douane eens gezien zou hebben hoe dat er op x-ray beelden precies uitziet. Dit geeft niet meteen veel vertrouwen in het achterlaten ervan… Spaans spreken we (nog) niet, en van Engels verstaan zij nog minder. Tot er een vriendelijke dame ons vraagt mee te komen, en de procedure begint uit te leggen in het Engels, toch eentje die een tweede taal spreekt, oef! We moeten de drone hier achterlaten in een verzegelde zak, waarbij een formulier ingevuld wordt met alle inbegrepen items. Een hele waslijst: serienummers van de drone, controller, 3 batterijen, charger en adapter worden opgeschreven, en het gevoel keert volledig naar de andere kant. Deze dame weer duidelijk wat ze aan het doen is, laat ons nu hopen dat dat bij de exit even vlotjes verloopt. Zelfs het gewicht van de zak wordt opgeschreven, om zo zeker te zijn dat er niets verdwenen kan zijn. Hierdoor moet ze het volledige formulier tot zelfs twee maal toe invullen, omdat de weegschaal de eerste maal niet correct functioneerde en een verkeerd gewicht opgaf. Twee uur later zit het erop, met een goeie kilo minder in de rugzak mogen we de douane verlaten en kan de ontdekkingsreis beginnen.