De bekendste rijstvelden van Bali, die mogen we natuurlijk niet gemist hebben. Al blijkt echter dat de enige reden dat ze bekend zijn, hun locatie is. Het dichtst bij Ubud, en dus het simpelst voor toeristen om er te geraken. Sommige delen staan in bloei, andere zijn al geoogst, maar overal lijken de velden zodanig klein te zijn dat dit economisch totaal niet rendabel kan zijn. De enige reden dat dit onderhouden wordt is voor toeristen, en dat is duidelijk te zien aan de overvloed schommels die rondom de velden opgesteld staan. Voor slechts 250.000Rp (16 euro). Mag je een minuut schommelen en een insta-worthy foto nemen, als dat geen meevaller is! Niets voor ons dus. We wandelen even rond, en na de drone even op verkenning te sturen gaan we verder naar het tweede deel. Een stuk echter, en met een vriendelijke ontvangst van een dame die de velden onderhoudt. Ze vraagt of we geen donatie willen geven, wat we met plezier doen, maar we zeggen haar dat we wel iets in de donatiebox steken die 10 meter verder staat. Ze dringt echter aan dat we het haar persoonlijk geven, en dus doen we dat ook. Om later te ontdekken waarom ze dit vroeg, als je de padjes volgt kom je helemaal aan de andere kant uit, en passeer je de donatiebox dus niet meer. Blij dat we het meteen hebben gedaan kunnen we genieten van deze rustige velden, groen en minder overladen met toeristen. Even later een dragonfruit shake drinken met zicht op de rijst maakt dit toch nog tot een geslaagde stop.

We willen echter nog steeds op zoek naar echte rijst, en dat vinden we twee straten verder. Nog geen 5 minuten rijden met de brommer en we zijn omringd door rijstvelden zo ver we ook maar kunnen zien. De paadjes ertussen zijn gemaakt uit beton en dus kunnen we met de brommer cruisen tot we een plekje vinden dat ons volledig aanstaat, en vanaf daar gaan we te voet verder. Vele malen mooier dan Tegallalang, en dat is ook weer te zien aan de mensen. Spontaan en vriendelijk wanneer je goeiedag zegt en geen donaties nodig hier, een simpele glimlach volstaat. Wanneer Nick een foto wil maken van een rijstwerker doet de man teken dat hij in ruil graag een sigaret wilt, een moeilijke deal voor ons want dat hebben we nooit op zak. Met een glimlach is hij echter ook meer dan tevreden, en met een brede lach op zijn gezicht zwaait hij ons vaarwel.

Na 3 uur ronddwalen tussen deze groene pracht besluiten we terug te keren, waarbij Ann-Sofie een klein baantje ziet op de kaart dat uitermate geschikt lijkt te zijn voor nog wat exploratie. Het leidt ons langs rijstvelden in allerlei stadia; vers geplante babyrijst, fel groene rijst, rijpe rijst… Tot zelfs een paar rijstwerkers die bezig zijn met het oogsten ervan. Het padje wordt hoe langer hoe kleiner, tot het nog maar de breedte heeft van de brommerbanden, tot groot plezier van Nick. Als het maar draaien en keren is, dan vindt hij brommerrijden pas plezant. Wanneer we een leuke plek passeren om de zonsondergang te zien is het tijd voor het eerste Balinese pintje, Bali Hai genoemd. Met een mooie zonsondergang en een heerlijke pompoensoep zit de eerste dag erop, Bali belooft iets moois te worden!