Na een heerlijke nacht duiken we in het aanbod AirBnB’s hier in de buurt. Het zijn er veel, enorm veel om een keuze tussen te maken, en daar zijn we al niet goed in. Na een uur lang filteren, foto’s bekijken en alles driedubbel gezien te hebben, besluiten we er eentje uit te kiezen die niet al te ver ligt en in een mum van tijd is alles geregeld en geboekt.

Er is echter geen winkel in de directe omgeving van het apartement, dus gaan we nu nog snel even shoppen om alle benodigdheden voor de hele week in te slaan. Onze 4 rugzakken worden in een winkelkarretje gedropt en een tweede kar gaat mee voor het koopwaar, iets waar de security duidelijk plezier in heeft. We kijken niet op een cent, alles waar we goesting in hebben gaat mee. Bruiswater, kippenfilets, pesto en fetakaas, avocado’s, yakultjes en zelfs vers brood. Haleluja, deze week gaan we zeker geen tekorten lijden.

Met 12 plastieken zakken wandelen we de winkel uit, wachtend op onze grab. Die komt ons gelukkig voor onze neus oppikken, en dus kunnen we alles van de winkelkar rechtstreeks in de koffer inladen. Een tiental kilometer verder worden we gedropt aan de ingang van het apartementencomplex, maar we zien geen enkele plaats om in te checken. Ook de security die buiten staat heeft geen weet van nieuwe gasten. Dat ruikt naar onraad. We nemen onze telefoon en bellen naar de contactgegevens die bij de boeking staan. Aan de andere kant van de lijn zegt een dame doodleuk dat ze het appartement per ongeluk dubbel heeft laten inboeken en het dus al volzet is, ze kan geen oplossing aanbieden en dus moeten we zelf op zoek naar iets anders. Daar staan we dan met onze 12 plastiek zakken, te wachten op de trappen van een luxecomplex. Wanneer we afleggen krijgen we een e-mail die vermeldt dat onze booking geannuleerd is. Geen verdere info of notificatie, enkel een mail. Zo doen ze dat hier dus.

Gelukkig is het aanbod apartementen in deze regio groot, en dus beginnen we onze zoektocht opnieuw. Ditmaal iets sneller, want ons vlees moet in de frigo en de security is al komen vragen of we hier nog lang gaan zitten. Geen idee of we zo last minute nog een AirBnB gaan kunnen regelen, maar daar hopen we alvast op. We vinden al snel iets dat aan onze (al way afgezwakte) eisen voldoet, en hopend op een snel antwoord sturen we een verzoek voor 6 nachten. Binnen de 10 minuten hebben we al een bevestiging, en dat om 20u ‘s avonds. Van deze service kunnen we in ieder geval niet klagen. Met een nieuwe grab rijden we tot voor de deur, en na een ontzettend vlotte checkin krijgen we de sleutel in onze handen. Nu nog onze plastieken zakken naar boven krijgen, waarvoor we hulp krijgen van een vriendekijke vrouw die met plezier alles in de lift help zetten.

Een studio voor ons alleen met keukentje, badkamer, zacht bed en om Ann-Sofie blij te maken is er zelfs een wasmachine. En we vliegen er meteen, de rugzakken worden over de grond leeggekapt en alles wordt gesorteerd. Alle kleren krijgen een wasbeurt, de rommel die we niet meer nodig hebben leggen we aan de kant en all spullen die ondertussen wat verspreid zijn geraakt, krijgen weer hun logische plaats terug. Het eerste wasvat wordt meteen opgezet en de kookpotten worden boven gehaald. Al hebben we met dat laatste niet veel werk, er zijn 2 potten en 1 pan. De 2 potten zijn in orde, maar de pan marcheert niet op het inductievuur. Veel keuze is er dus niet. Dat doet onze plannen echter niet veranderen, en binnen de 20 minuten staat er een bord met heerlijke kip met pesto voor onze neus. Wat een opener! Met een heerlijke fles wijn (een uiterste zeldzaamheid in Azië) kunnen we genieten van het beste avondmaal in lange tijd, wat je zelf doet is vaak echt wel beter.

De volgende 6 dagen verlopen simpel, rustig opstaan met een heerlijk ontbijtje van brood met choco en yoghurt met muesli en fruit, om daarna een ander deel van de bagage te sorteren, wat te bloggen of een wasvatje op te zetten. Dat alles wordt natuurlijk afgewisseld met alle nodige pauzes in het zwembad of de gym van het complex, en de heerlijke maaltijden die we met plezier bereiden. In 6 dagen 2 kilogram bijkomen spreekt boekdelen over het eten van Azië. Wraps, bruchetta, gewokte groentjes en pasta pesto, en dat allemaal met 2 potten. Na dit enige heikel puntje te laten weten aan de eigenares van de AirBNB krijgen we echter het antwoord dat ze een pan gaan voorzien. Hoe exact weten we niet, maar dat wordt al snel duidelijk wanneer er de 4e dag plots een man voor onze deur staat met een hele hoop potten. Geen idee wie hij is, maar hij vraagt of hij al onze potten mag meenemen in ruil voor wat hij in zijn zak zitten heeft. Voor ons goed, maar ook daar zit geen pan bij… Wanneer we dit laten weten krijgen we het antwoord dat we morgen een nieuwe pan zullen hebben, gelijk hoe. En inderdaad, de ochtend erop staat er een vrouw voor onze deur met een pan, gloednieuw in de verpakking. Eindelijk kunnen we de pannenkoeken bakken die we al 5 dagen willen eten!

Aan alles komt een einde natuurlijk, dus ook aan deze AirBnB. Er resten ons nog 4 dagen voor we naar Cuba vliegen, en die plannen we door te brengen in Singapore. Daarvoor moeten we weer de grens over, maar ditmaal verloopt het pas echt vlotjes. In de andere richting (Singapore-Maleisië) lijkt het echt overvol te staan, maar in onze richting is er niemand. Het duurt nog geen 5 minuten voor we Maleisië verlaten hebben, en nog geen 10 voor we Singapore terug binnen zijn. Al bij al een half uur samen, een stuk vlotter dan de vorige keer dus.

Dan springen we de metro op richting Little India, waar we onze hostel hebben geboekt voor de komende 4 nachten. Na onze spik en span AirBnB stelt dit echt niets voor, het stinkt en het is vuil, maar het heeft tenminste 2 bedden beschikbaar. Na het droppen van de bagage hebben we een eerste doel voor ogen, een decathlon vinden. Er zijn er maar liefst 4 in deze stad, genoeg om er onze goesting te vinden dus. Bij de dichtstbijzinde vinden we al meteen een nieuwe wandelbroek voor Ann-Sofie, een perfecte vervanger van de veel te warme die ze nu heeft. Een broek voor Nick vinden we ook, maar net een maatje te groot. De dame aan de paskotjes laat ons weten dat ze in een andere decathlon wel nog een kleinere maat hebben, een korte metrorit verwijderd van deze.

Zo gezegd zo gedaan, en een half uur later staan we in een gigantische decathlon die groter aan voelt dat de winkels in België. Alles kan er uitgetest worden, van fietsen tot darts en boogschieten. Pingpong en paddle boarden ontbreken ook niet, en er zijn zelfs mensen die hier in sportoutfit naartoe komen om Zumba te doen. Een hilarisch tafereel, maar we doen er natuurlijk met plezier aan mee. Die broek kan wel even wachten. Boogschieten met zuignappijlen en darts met plastiek, de pingpongtafel is miniformaat en de fietsjes behoren ook tot diezelfde categorie. Maar het paddle boarden lukt best aardig, al is er natuurlijk niet veel ruimte om te oefenen. Een zalige plaats, en daar zijn heel wat Singaporianen het duidelijk mee akkoord.

Na deze leuke ontspanning gaan we op zoek naar de broek die hier ergens te vinden zou moeten zijn. We vinden wel het rek, maar nergens de correcte maat. Wanneer we een werknemer aanspreken kijkt die het even na, en al snel blijkt de broek in in maatje 36 helemaal niet te bestaan. So be it denken we, maatje 38 zal ook wel passen. We gaan naar koudere regionen dus een broek is sowieso nodig. Tevreden kunnen we de dag afsluiten, we hebben alles dat we nodig hebben en de rugzakken zijn volledig gesorteerd en gewassen. Nog 4 dagen Singapore en dan zijn we klaar voor het nieuwe avontuur!