Labuan Bajo, de startplaats van vele avonturen op en rond Flores, ook voor ons. Na een vlucht van een uurtje in een met propellers voortgedreven vlieger (bibber verzekerd) landen we veilig op Komodo airport. Onze bagage wordt op één van de twee banden gelegd en op 10 minuutjes wandelen zijn we uit de luchthaven en in de stad. Misschien is een stad wat hoog gegrepen, maar het is in ieder geval duidelijk dat er veel boottours vertrekken naar verscheidene locaties in het Komodo National Park, naar het schijnt één van de mooiste plekken in Indonesië. Onze hostel heeft nog bedden vrij, en wij zijn moe, wat een match! De bagage wordt achtergelaten op de kamer en de zoektocht naar eten kan beginnen, een zoektocht die voor Ann-Sofie helaas niet afloopt zoals gehoopt. Geen Bakso te vinden. We komen uiteindelijk uit bij Mama Warung, waar heerlijke groentjes en kip ons energieniveau opkrikken. We beginnen met rondkijken wat er hier nu eigenlijk allemaal te doen valt, en al snel wordt duidelijk dat dit een moeilijkere opdracht zal worden dan verwacht. Er zijn werkelijk tientallen diveshops, een ontelbaar aantal mini kantoortjes met tours en nog meer boten in de haven. Keuzes maken is nog nooit onze sterkste kant geweest, en dus besluiten we onze uitstelkaart te trekken.

Een goeie nachtrust later staan we paraat om de volgende dagen uit te vissen. We bekijken een aantal duiktours, maar na lang overleg (veel te lang eigenlijk) besluiten we het bij een snorkeltour te houden. 13 duiken op 4 dagen is ons misschien wat te veel, vooral omdat we er momenteel nog maar 7 hebben gedaan in 3 maand. Wanneer we meer ervaring hebben komen we sowieso nog eens terug, maar een dag duiken zetten we zeker op de planning. Nu nog een plek vinden om de tour te regelen. Er zijn er heel wat die het aan een best hoge prijs verkopen, meer dan 2.5M (meer dan 200 euro) voor 3 dagen, al krijgen de meesten dan wel fantastische reviews. We vragen nog na bij een laatste kantoor, Oko Komodo Cruise, en krijgen een prijs van 1.1M te horen. We zijn best verbaasd met dit voorstel, en gaan er niet meteen op in want het verschil is echt enorm groot. Die 1.1M blijkt voor een matras op het dek te zijn, en voor een cabine moeten we 1.7M betalen. Het duurt een tijdje vooraleer we de beslissing maken, al wandelend door het dorp, waarna we de baas een bericht sturen op Whatsapp om een bevestiging van de prijs voor een cabine. We krijgen een antwoord met ‘1.4M, for you special price’. Ok, hij begint zelf af te dingen op zijn eigen prijs, voor ons goed! Onze lokale tours in Azië zijn nog nooit tegengevallen, dus hebben we er alle vertrouwen in. Uiteindelijk sturen we hem ons akkoord voor 1.3M elk in ruil voor 3 mooi gevulde dagen en een veilige boot, waarmee hij akkoord gaat. Na het invullen van de nodige paperassen in zijn kantoor kijken we uit naar dit avontuur. Drie dagen snorkelen en chillen op een boot, klinkt best plezant!

Tijd voor een douche en wat platte rust, en het voorbereiden van onze driedaagse trip. De rugzakken worden klaargezet en de winkel geplunderd om een hele voorraad in te slaan. Er is een frigo aan boord, en we mogen die vullen met wat we maar willen. De kassierster is dan ook druk bezig met het scannen van bruiswater, cola’s en pintjes, de essentiële behoeften om 3 dagen te overleven. Een paar zakken chips en een koekje of 2 kunnen er ook nog bij. Lang slapen zit er helaas niet in, want tegen 7u30 moeten we alweer klaar staan op het kantoor, om samen met de hele bende te vertrekken richting de boot. Net wanneer we willen slapen dringt het ons binnen dan we de batterijen van de drone, die redelijk vervelende problemen gaven op Nusa Penida, niet meer grondig hebben getest. Als we de drone willen oplaten boven water is het best zekerheid te hebben zodat er geen noodlanding in het midden van de oceaan gebeurt. Een klein uurtje testen dan maar, langs de dijk waar er niet te veel volk passeert. Een paar kindjes merken het echter snel op en komen nieuwsgierig een kijkje nemen, waarbij ze genieten van de wind die de propellers creëren. Ze proberen tevergeefs van de drone uit de lucht te pakken, maar piloot Nick houdt ze op een veilige afstand zodat er achteraf geen traantjes moeten vloeien. Een mama heeft het ondertussen enorm lastig om haar zoontje mee te krijgen, hij is enorm gefascineerd door het vliegmachien en blijft met open ogen staren terwijl het ter plaatse blijft hangen. Tot 5 maal toe probeert de mama haar zoontje mee te krijgen, maar die blijft als aan de grond genageld staan. De enige optie is de drone dan maar wat hoger sturen zodat ze uit het zicht verdwijnt, de felle identificatielichten onderaan de drone helpen echter niet veel, dus zit er voor de mama niets anders op dan haar kind praktisch mee te sleuren terwijl het zich om de 5 meter omdraait om het zeker niet te moeten missen. En zo zijn we er klaar voor, op naar ons driedaags avontuur!