Een dagje ontspanning tussen de prachtige stranden moet zeker kunnen. Ontspanning die we vandaag echter plannen te doen met een kayak. Het strand van Paniman zelf stelt niet veel voor, het ligt vol boten en is nogal grauw, en dus gaan we proberen met een kayak richting een van de eilanden te varen. Dat is een hele afstand, maar lijkt ons met 2 perfect te doen. We gaan ontbijten bij Isla Magayon, het groentenrestaurant van gisteren, en gaan op zoek naar een kayak. We hebben 2 bordjes gezien, dus moeten we ergens wel eentje kunnen bemachtigen. De eerste blijkt echter een soort mix van een paddleboard en een kayak te zijn voor 1 persoon, en aangezien ze maar een stuk hebben wordt dat moeilijk. Bij de tweede verhuurder zien we de kayaks liggen, dus dat is goed nieuws. We vragen of het mogelijk is om een kayak voor een dag te huren, en met de glimlach zegt ze ‘Ja, maar het is per uur te betalen’. Wanneer we dan vragen hoeveel het zou kosten tot 16u, komt ze met de prijs van 1200 Pesos. Voor een kayak. Als je weet dat we voor 1500 Pesos een volledige boot kunnen afhuren met benzine, een kapitein en een gids erbij, is 1200 voor een kayak compleet ridicuul. Op de vraag of ze geen korting geeft voor dagverhuring lacht ze ons praktisch uit. Geen kayak dan maar, wandelen door het dorp is ook plezant én minder vermoeiend.

We merken al snel een gigantisch verschil op met Caramoan zelf, de huisjes hier zijn opnieuw gebricoleerd van hout en platen, terwijl ze in Caramoan praktisch allemaal van beton zijn. De vissersnetten hangen te drogen en de kindjes spelen tussen de boten door. We worden overal met een big smile ontvangen, en zien hoe ze ook hier – net als op Siquijor – een enorme voorliefde voor hanen moeten hebben. Velen zitten simpelweg met een haan in de handen langs de baan, terwijl ze het beestje rustig strelen.

Wanneer we een winkeltje passeren dat zuurtjes heeft staan is Ann-Sofie vastberaden ze allemaal te kopen. Jelly’s noemen ze die hier, best te onthouden want Sour Candy kennen ze niet. Een dame spreekt ons aan of we geen accomodatie zoeken, maar we moeten haar helaas teleurstellen, we hebben onze kamer al gereserveerd voor de komende dagen. Na een wandeling van zo’n 2 uur komen we weer uit op de grote baan, en kiezen ervoor om richting Caramoan te gaan. We worden aangesproken door een sympathieke tricyclechauffeur die in die richting rijdt, en we mogen mee, want “hij moest daar toch al naartoe”. Sympathiek!

Caramoan kennen we ondertussen wel een beetje, en dus weten we waar naartoe. Eerst willen we de kerk eens bezichtigen, want die hebben we gemist toen we hier waren. Aangezien die net 300 jaar oud geworden is moet dat toch de moeite zijn om te zien. Terwijl we wandelen passeert de ene na de andere auto met luide verkiezingspropaganda, maar op een plezante manier. Ze hebben nieuwe teksten geschreven op bestaande liedjes, en dus kunnen we ze allemaal luidkeels meezingen. Onder andere Queen, One Direction en Adele worden door de boxen geschald. De meest aanstekelijke is het liedje van Arnie, maar net dat kunnen we niet thuisbrengen. Het zit wel gegarandeerd voor de rest van de dagen in ons hoofd. Binnen 3 dagen is het trouwens zover, dan zijn het verkiezingen, en wij gaan die meemaken!

We passeren ook de ATM, die al 3 maal dienst geweigerd heeft, maar ditmaal werkt ie eindelijk wel. Yes, we kunnen weer dingen kopen! En dat doen we meteen door een mini-scrabble te kopen, hoe we dat met het gewicht van onze rugzakken doen zien we later wel!

Eens aangekomen aan de kerk blijkt het net een slecht moment te zijn, aangezien er een begrafenis bezig is. De begrafeniswagens zijn kleurijk opgefleurde en beschilderde Jeepneys, heel wat anders dan onze zwarte corbillards. We blijven aan de buitenkant om de mis niet te storen, maar de buitenkant alleen is al prachtig. De kerk ziet er nog best fris uit voor haar leeftijd. Tegenover de kerk staat een dame armbandjes te verkopen, en na een maand in zo’n christelijk land doorgebracht te hebben, moet Ann-Sofie toch wel eentje kopen. Het zijn blijkbaar paternosters in armbandformaat, handig voor als we eens een slecht momentje hebben.

De ondertussen opgekomen honger lossen we op met een noedelsoep en een burger met frietjes, die ze hier wijselijk “Combo meal” noemen. De kom noedelsoep doet ons terugdenken aan Mandalay, het is opnieuw een bokaal voor een heel gezien. Gelukkig is Nick zijn hamburger in dwergformaat, zodat er nog wat plaats is om Ann-Sofie met haar opdracht te helpen. En om ons niet te vervelen spelen we natuurlijk Scrabble, dit is pas lang geleden! Omdat de letters in de zak van de Engelse variant zijn beslissen we een mengelmoes te maken van talen, en zowel Nederlandse als Engelse woorden toe te laten. Met al the Q’s, H’s en Y’s kunnen we in het Nederlands niet veel maken. Natuurlijk wint Ann-Sofie, de onverslagen Scrabble kampioene, en vervolgen we onze weg langs de straat. Het is ondertussen tijd om terug te keren willen we nog iets gezien hebben van de straat ertussen, en we kunnen een lift versieren tot halverwege ons verblijf. Daar stappen we af om het laatste stuk te wandelen. De natuur rondom ons is prachtig, ooievaars vliegen over en weer en lonen een prachtige oefening voor Ann-Sofie haar fototoestel. Het is wel komiek hoe de vogels wegvliegen als we een stap te dicht zetten, maar geen millimeter bewegen wanneer een brommer voorbijvlamt.

Het laatste stuk wandelen gaat vlotjes, en net bij zonsondergang komen we aan bij Isla Magayon, waar Ann-Sofie opnieuw plant om een groentenmix te maken. We vragen de eigenaar, die we ondertussen Krullie hebben genoemd, ook of hij eventueel een boot kan regelen voor morgen, en of het mogelijk is om op een van de eilanden te blijven slapen. Hij regelt alles voor ons, en weet ons te vertellen dat we morgen de grote tour kunnen doen, om daarna te overnachten op Matukad. De dag daarna zouden we dan nog eens de kleine tour doen, met hoop op minder volk. Perfect geregeld, we gaan akkoord, en vragen of we hun frigo mogen gebruiken om onze maaltijd voor morgen te prepareren. Ann-Sofie duikt weer de keuken in, en met een gigantische berg groentjes en rijst zijn we klaar voor onze tweedaagse trip rond de eilanden van Caramoan!