Om van Moalboal naar Siquijor te geraken moeten we een hele omweg maken, eerst de 2 uur de bus op van Moalboal naar Liloan, waar we de ferry kunnen nemen. De bus rijdt echter niet tot aan de terminal, dus moeten we nog een trycicle nemen voor de laatste 4km. We leren een vrouw kennen die ook naar Siquijor moet, en ze legt ons uit hoe we heel de trip best aanpakken. We delen samen de trycicle en ze toont ons het loket voor het kopen van een ticket. Dan is het wachten op de volgende ferry, tijd die we vullen door ons middagmaal te kiezen uit een klein buffet in de wachtruimte van de haven. Best lekker en gezond om Filippijns te zijn! De ferry laat niet zo lang op zich wachten, en we kunnen boarden richting Dumaguette, waar we eens aangekomen opnieuw een trycicle moeten nemen naar een andere ferry terminal. We delen opnieuw een trycicle met de sympathieke dame en zonder iets te moeten uitleggen worden we op de correcte plaats gedropt. We kopen opnieuw een ticketje en kunnen boarden voor het tweede deel ferry. Ditmaal zijn we alleen, aangezien de vrouw samen met haar kleinzoon eerst nog even langs de Jollybee gaat, een Filippijnse fastfoodketen à la McDonalds. Hier wijst alles zich vanzelf uit, en we kunnen met perfecte timing boarden op de ferry richting Siquijor. De boottocht duurt ditmaal anderhalf uur, en aangekomen in de haven worden we al meteen aangesproken voor het huren van een brommer. We moeten uiteindelijk van dezelfde ferry terminal vertrekken, dus is het super handig van hier meteen een brommer te kunnen huren. Het is eindelijk nog eens een semi-autmotische, of een ‘1-2-3-4’ zoals dat hier moemt. De coolste brommer die we al gehad hebben! We dingen wat af en kunnen zo zelf richting de homestay rijden, de verhuurder vraagt 350 per dag en schrijft 300 op het contract, voor ons geen probleem, maar zo kan hij netjes 50 in z’n eigen zak steken, de snoodaard. Met 4 rugzakken is het echter wat teveel gesleur, dus besluit Nick over en weer te rijden met de eerste 2, en dan terug te komen voor Ann-Sofie en de laatste 2 rugzakken. Wat een gentleman. Nu we eindelijk nog eens een leuke semi-automatische brommer hebben, in plaats van de klassieke en saaie volautomatische brommers, wil Ann-Sofie natuurlijk weer per se zelf rijden. Maar zo werkt niet niet!