We nemen de ferry van de Perhentian Islands terug naar het vasteland – het Peninsular Malaysia – en worden per bus naar Kuala Lumpur gebracht. Het heeft ons wat tijd gekost om te beslissen waar naartoe te gaan, maar Kuala Lumpur leek de beste optie. Het Tama Negara (letterlijk Nationaal Park in het Malay) is een optie, maar de bussen daar naartoe zijn op ontzieglijke vervelende uren. Terwijl de bus naar Kuala Lumpur ons later naar Bukit Tinggi kan brengen, een dorp gebouwd in de klassiek Oostenrijkse stijl. Tegen de tijd dat we aankomen in Kuala Lumpur hebben we echter ontdekt dat het helemaal geen dorp is, maar een Resort waar je kunt verblijven. Daar hebben we beiden geen zin in, dus besluiten we ons te settelen in Kuala Lumpur zelf voor de komende dagen, het is hoog tijd om een planning op te stellen voor onze transitie van Azië naar Amerika. We spenderen het merendeel van de laatste dagen Maleisië dus aan plannen, om zo niet voor verrassingen te staan als we daar toekomen. Na 3 dagen beginnen we de toekomst helder te zien, en boeken we onze vlucht van Singapore naar …

Cuba!

Dat wordt dus onze eerste bestemming in Zuid/Latijns-Amerika, een pracht van een land waar we ongetwijfeld een fenomenale tijd zullen beleven. Na de vlucht naar Cuba te boeken beginnen we aan de planning van Colombia, heel wat werk zo blijkt, en al snel wordt duidelijk dat we meer tijd dan verwacht gaan nodig hebben om dit land gezien te krijgen. Prachtige dorpjes, kleuren en muziek, lekker eten en naar het schijnt een fantastische sfeer, het kan er allemaal niet snel genoeg zijn!

Ter viering kopen we een volledige chocadetaart, maar onze ogen zijn weer groter dan onze buik, en we krijgen ze in de verste verte niet op. Gelukkig heeft niemand in het café er een probleem mee om die in de frigo te laten staan, zodat we morgen de rest komen opeten. Voor hen een garantie dat we terugkomen, voor ons een garantie dat onze heerlijke taart lekker fris blijft! We komen drie dagen na elkaar terug, ze kennen ons ondertussen al en lachen eens als we vragen of we nog een stukje mogen. Tuurlijk mogen we dat, het is onze taart!