Op goeie vrijdag is alles weer beter, en dus ook Nick zijn gezondheid. Tegen 6u gaat de wekker alweer, en een half uurtje later kunnen we smullen van een heerlijke fruitbowl, het beste ontbijt dat je je maar kan indenken. Opnieuw een uurtje vlammen en tegen 7u30 komen we aan bij de ingang van de Kawasan Falls, zowat de meest bekende waterval van Cebu, en dat mogen we geweten hebben. Er staat een massa mensen voor de ingang, maar niemand lijkt door te lopen. Na wat rondvragen blijkt dat de waterval gesloten is voor goeie vrijdag, een feestdag waar je bij ons zelfs nog amper iets van merkt. Maar hier is goeie vrijdag dus heilig, heiliger dan Pasen zelf blijkbaar, want op Pasen is de waterval wel open, best raar als je het ons vraagt. Een alternatief zoeken dan maar, dat we vinden in de Inambakan Falls. Deze zijn nog een uur verder rijden, en dus tegen de tijd dat we toekomen ziet het al zwart van het volk en oranje van de zwemvesten.

Ook deze watervall heeft verschillende etages, en met een beetje geluk blijft iedereen op de onderste zodat wij rustig op ons gemak van de hoger gelegen etages kunnen genieten. Van bovenaf kunnen we de lager gelegen etages zien, waarbij ons duidelijk wordt waarom iedereen zegt dat de Filippinos graag picknicken. De stenen rond de lagunes van de waterval staan vol kookpotten en plastiek zakken, allemaal gevuld met eten. Bordjes en bestek, en zelfs gigantische bidons met water worden meegesleurd. En wij maar denken dat onze rugzak soms wat te veel weegt, sleur dan maar een een kookpot mee naar boven. Hoe hoger we gaan hoe minder volk er is, en dat maakt ons blij. Eens aangekomen bij het hoogste niveau fleurt Nick helemaal op, er is een rots te zien die zich perfect leent to cliffjumping, niet te hoog en diep water. Ideaal! De locals die er bezig zijn tonen waar het veilig is om te springen, met vooral de grote rotsblok in het midden van het water die vermeden moet worden. Het is een 5-tal meter hoog, en Nick staat al meteen bovenaan te popelen om het frisse water in te duiken. Ann-Sofie heeft iets meer tijd nodig, maar na een half uurtje te staan loeren naar Nick die telkens op en af loopt om te springen, besluit ze er toch voor te gaan. Eerst even de lagere etage uitproberen, en dan is ze er klaar voor. Met de nodige herhalingen van 3..2..1 en motivatie van de omstaanders gaat zer ervoor! Ze krijgt meteen de smaak te pakken en kruipt terug naar boven om het nog een keer te doen, als dat geen klik maken is!

Wanneer een vrouw van de ingang ons komt zeggen dat het eigenlijk niet toegelaten is om hier te springen (voor veiligheidsredenen vermoeden we) verplaatsen we naar een verdiep lager, een ietwat verborgen waterval tussen de rotsen enhoge bomen. Door de kalkafzetting van het water is het mogelijk om de rotsen onder de waterval te beklimmen, om van daaruit terug het water in te duiken. Wanneer we beiden voldaan zijn keren we terug naar niveau 1, waar het nog steeds overbevolkt is. We kunnen terugkijken op een leuke waterval, waarbij Ann-Sofie grenzen heeft verlegd!

Het is ondertussen 15u, de tijd vliegt. Na wat verder door te rijden naar de Dao Falls worden we opnieuw geconfronteerd met een bordje dat die vandaag gesloten zijn wegens Goeie Vrijdag. Na wat navragen blijkt ook deze wel open te zijn op Pasen, en dus komen we wel nog eens terug. De weg terug is best leuk om te zien, verschillende kleine huizen met spelende kindjes. Er is er zelfs eentje die een plastieken teil achter zijn fiets heeft gehangen om zo iemand aan razende snelheid voort te trekken. Niet comfy, wel leuk!

De terugweg begint rustig, maar dan begint er stilaan een drukte op de baan te komen, tot we volledig opgeslorpt worden in een processie. Het enorm Christelijke Filippijnen doet ons opnieuw verwonderen. De Goede Vrijdagsprocessie passeert langs de hoofdbaan en sluit die helemaal af. Mensen met lichtjes en draagberries met beelden van Jesus en Maria lopen door de straat, waardoor wij even langs de kant van de weg moeten om iedereen door te laten. Eens de stoet voorbij is kunnen we rustig onze weg voortzetten, en in de pinkdonker komen we toe aan een Italiaans restaurantje, dat helaas compleet vol zit. Vegan wraps en Quinoa dan maar, nogal flauw volgens Nick zijn smaak, maar volledig naar Ann-Sofie haar goesting.