In de omgeving van Tanah Rata (het dorp in de Cameron Highlands waar wij verblijven) en Brinchang (het naastgelegen dorp) zijn tal van hiking trails te vinden die je de jungle en bergen van de highlands laten ontdekken. De eerste dag beslissen we te vertrekken vanuit Tanah Rata en richting Brinchang te werken. Hier is er elke dag wel wat kans op regen, wat er natuurlijk voor zorgt dat de jungle prachtig is. Met onze regenjassen in de aanslag vertrekken we vanop trail 10, waarbij we al snel omgeven worden door niets dan groen.

Via kleine padjes, over boomstronken en onder goedgebekte vogeltjes heen verkennen we de pracht van de natuur. Het is er dichtbebost, maar een duidelijk pad maakt verloren lopen haast onmogelijk, met de nodige rustpauzes genieten we van de omgeving, en worden we plots verrast wanneer we een gitaar in de verte horen spelen. Het lijkt wel live te zijn, maar hoe iemand dit pad afwandel\nt en tegelijkertijd gitaar speelt is ons een mysterie. Plots duikt er van achter de struiken een man met sletsen op, die een ode brengt aan Jimi Hendrickx. Op verzoek van Ann-Sofie speelt hij zelfs heel even “I Want to Break Free” van Queen. Hij nodigt ons uit om samen verder te wandelen richting de top, waar trail 10 overgaat in 11 en 12. We wandelen de laatste kilometer samen, en leren hoe hij vlinders vangt op de top van de berg om die door te verkopen aan ‘bedrijven’. Iets wat naar ons idee ruikt naar louche praktijken, maar wie zijn wij om daar iets op te zeggen.

We nemen afscheid en trekken verder langs pad 11, wat ons langs een levendiger bos lijkt te leiden dan het eerste deel. Hier is niet alleen groen, maar ook bloemen en zwammen kruisen ons pad, iets wat we in heel Azië nog niet zijn tegen gekomen. De blaadjes van de bloemen en struiken lijken hier elk hun eigen dans te doen op het ritme van de wind. De ene al wat uitbundiger dan de andere, wat best komisch is om naar te kijken. We genieten met volle teugen, en komen tegen 14u aan in Brinchang, waar we getrakteerd worden op een uitzicht over het golfterrein en even verderop het prachtige Smokehouse hotel. Een eeuwen oud gebouw, met een tuin die tot in de perfectie verzorgd is. Het domein betreden is enkel toegestaan voor gasten, dus bekijken wij dit prachtige pand vanop een afstand.

Niet veel later beginnen we de eerste druppels te voelen. En eens de eerste druppels daar zijn duurt het maar een paar tellen vooraleer de echte regen eraan komt, we zoeken dus snel onderdak onder een vrijstaande tent en kunnen gelukkig droog blijven wanneer de hel losbarst. Bakken water, hoeveelheden waar zelfs het Belgische klimaat jaloers op kan zijn. Wanneer het zo goed als gedaan is trekken we verder, en doordat we het pad van op de kaart niet lijken te vinden en we in onze zoektocht voorbij een strawberry farm (een aardbeien kwekerij, waar de Cameron Highlands naast de thee nog gekend voor is) besluiten we via deze weg terug te keren. Natuurlijk kunnen we de kans niet laten liggen om even te proeven van deze lokale lekkernij, en eten we van een wafel met roomijs en verse aarbeien, het beste (zij het wat late) middagmaal ooit!

Op de terugweg lopen we nog langs de Parit Falls, waar we nog een tweede keer getrakteerd worden op een helse regenbui, deze keer in het midden van het bos. Wat leidt tot een spontane vreugdedans bij Ann-Sofie, die haar geluk niet de baas kan na het extreem droge klimaat dat we de laatste maanden meegemaakt hebben. De waterval zelf stelt niet veel voor, maar de heerlijke regenbui maakt dit ruimschoots goed. Vermoeid maar voldaan leggen we de laatste kilometers af richting onze hostel, waarna we na een deugddoende douch eindelijk kunnen neerploffen in ons bed. Genoeg gewandeld voor vandaag!