De trekking start vandaag, maar vroeg opstaan is niet nodig, we vertrekken pas tegen 8u30, dus hebben we alle tijd om nog even goed uit te rusten vooraleer we 3 dagen op pad gaan. De wandeling naar EverSmile – het kantoor waarmee we de trekking hebben geregeld – is best dichtbij, en eens aangekomen zien we een gepensioneerd koppel zitten dat van Schotland blijkt te zijn. Ooh-Ooh had ons verteld dat er nog andere trekkers ingeschreven waren, maar hun leeftijd strookt niet echt met wat ze verteld had. Nu, dat maakt allemaal geen verschil want het zijn ontzettend sympathieke mensen en het klikt al meteen. Laat die drie dagen samen op pad maar beginnen.

Ondertussen komen er nog meer sportievelingen toe, en lijkt de groep langzaam maar zeker compleet te zijn aangezien we hier met 8 staan, wat het maximum aantal personen is per gids. Dan blijkt dat we nog even moeten wachten op de laatste 4 avonturiers uit Frankrijk, die doodleuk met hun gigantische trolley aangerold komen, geen wonder dat ze meer dan een half uur te laat zijn. Wij hebben geen enkel probleem met trolley’s, maar het verschil zit hem meestal in de reisstijl van de mensen die de trolley’s trekken. Het is ons ondertussen opgevallen dat backpackers er een ietwat avontuurlijkere en nonchalantere stijl op nahouden dan trolley-reizigers, maar laat dat geen vooroordelen scheppen.

Na een korte kennismaking worden we opgesplitst in 3 groepen, sommigen doen een 2 dagen trekking, anderen een 3 dagen. Het aantal deelnemers voor de 3 dagen is dan weer te groot voor 1 gids, dus worden we opgesplits in 2 keer 6. En laten wij nu net ingedeeld worden bij de 4 Fransen… Fransen zijn over het algemeen nog wel oke, maar door de combi van Frans + trolley starten we de trek toch met een kleine schrik. Tot zover onze poging om geen vooroordelen te hebben.

Onze gids, Ooh-Ooh is echter fantastisch, en dat maakt ontzettend veel goed. De route begint door een lokale markt, waar ze als een echte expert advocados koopt voor de lunch en ze onder ons verdeelt zodat ieder er eentje kan dragen en het gewicht mooi verdeeld is over de groep. We lopen rustig de stad uit richting het platteland, langs de kleine straatjes waar het lokale leven z’n gewone gang gaat.

Het ijs breken met de Fransen gaat moeilijk, mede doordat ons zelfvertrouwen in het Frans onder het vriespunt verdwijnt, zelfs bij deze broeiende hitte. Het is voor hen onbegrijpelijk dat we als Belg geen Frans spreken, hoe is dat mogelijk? Ach ja, we trekken ons er niets van aan. We socializen dan maar wat met onze gids, en leren haar wat beter kennen. Het is een enorm sociale en energieke vrouw, en ze vertelt ons wat over het lokale leven in Myanmar. Waar ze opgroeide en hoe ze nu werkt om haar schulden naar haar ouders te kunnen terugbetalen, schulden die ze opbouwde door haar studies. Maar dankzij die studies kan ze nu wel gidsen, waardoor ze heel wat meer kan verdienen dan vele anderen Birmezen. Zo is het de gewoonte in Myanmar, en zij heeft het geluk gehad dat haar ouders de kosten voor onderwijs konden dekken, velen hebben dat geluk helaas niet.

Er zijn maar een beperkt aantal wegen om langs te wandelen, waardoor we de andere groep meermaals in de verte kunnen zien lopen. We vinden het even spijtig om niet met hen mee te zijn, aangezien het Schots koppel best wel plezant was, maar beetje bij beetje komt het echter wel los met de Fransen, we proberen wat Engels en al snel wordt duidelijk wie van hen het Engels meester is en wie het er wat moeilijker mee heeft. Nu het ijs gebroken is begint de wandeling plots al een stuk leuker te worden. Een paar pauzes tussendoor helpen hier alleen maar bij, en tegen de middag draaien de gesprekken al op volle toeren in een mengeling van Engels en Frans.

Voor we het goed en wel beseffen komen we aan op de top van de heuvel, waar we uitzicht hebben over de (ietwat dorre en mistige, maar mooie) omgeving. De ideale plek om ons energiepijl terug op te krikken. Lunchtijd = tijd voor avocado’s! Aangekomen bij de lunchspot mag iedereen zijn meegedragen exemplaar afgeven, en wordt het in een mum van tijd omgetoverd tot een overheerlijke salade. Op Harry Potterlijke wijze wordt de tafel volgezet met een aanbod van jewelste: groentjes, noedels, vlees à volonté en komkommer- en tomatensalade om voor weg te smelten.

Na een kleine rustpauze, hoog nodig door de grote hoeveelheid aan lekkernijen, gaan we verder op pad. Met een glooiend landschap voor ons passeren we een eerste dorpje, waar precies niet veel leven meer te bespeuren valt. Het werd aangeschreven als authentiek, maar veel is er niet meer te zien. Ook de tijd om even een babbeltje te doen met de mensen die er wel nog rondlopen, hebben we niet. Spijtig, want vaak is het de interactie met de locals die plaatsen als deze prachtig maken. Nuja, we zijn in groep dus volgen we flink, en Ooh Ooh doet fantastisch haar best! Even later belanden we op een spoorweg, en zoals we ondertussen al weten is het de gewoonte om die gewoon te volgen, het is vaak de enige weg – of toch zeker de kortste – beschikbaar. Tot onze grote verbazing komen we aan in een station, en gaan de sporen over in een straat. We dachten dat we in the middle of nowhere zaten, maar plots duikt er voor onze neus een dorpje op, alles is mogelijk.

Een half uur voor het donker wordt arriveren we aan onze homestay, een gezellig huisje met super sympathieke mensen. Na een warme ontvangst mogen we ons materiaal op de kamer leggen, waar we – vooral de Fransen dan toch – verrast worden door een vrij minimalistisch interieur. Geen bedden of matrassen te bespeuren, maar dunne matjes op de vloer, zoals de meeste locals in het platteland zelf ook slapen. Heerlijk.

Het begint ondertussen serieus af te koelen, dus bedanken we vriendelijk voor de ijskoude emmerdouche. In de keuken is het echter wel lekker warm, dus gaan we ons even bij het vuur zetten, terwijl we zien hoe de heerlijke maaltijd wordt voorbereid. Helpen is natuurlijk niet toegestaan! De klaargemaakte groentjes worden een voor een in metalen kommen gedaan die op elkaar passen in een soort toren, waarna ze op tafel geserveerd worden. Pompoen, curry, spinazie, tofu, boontjes, vis, avocado salade… Geen idee waar ze dit allemaal vandaan hebben getoverd, maar het is weer overheerlijk! Met een kampvuur kunnen we gezellig bijpraten en deze prachtige dag samen afsluiten.