Bagan en uitslapen in 1 zin krijgen is onmogelijk. Een sunrise missen is hier onverklaarbaar, en dus staan we tegen 5u klaar om op pad te gaan, het doet pijn, maar we gaan ervoor. Wanneer we in de lobby van het hotel willen vragen of we de twee e-bikes van gisteren terug mogen huren, ligt de receptionist tot onze verwondering te slapen op de bank. De verrassing zit hem niet in het slapen, maar in het feit dat hij de zachte kussens van de bank heeft gehaald, en opgestapeld heeft op de bank ernaast, om zo comfortabel op het harde houten frame van de bank te slapen. We snappen dat ze hier niet echt de matrassen gewoon zijn die wij kennen, maar dit is er echt wel over. We krijgen 1 e-bike van gisteren en 1 nieuwe, hopelijk werkt het nieuwe exemplaar even feilloos. Na een half uurtje rijden naar de perfecte sunrise tempel blijkt ook deze afgesloten te zijn, maar al snel komt een local ons toegereden met de opmerking dat hij een tempel weet die wel nog open is. Aan de overkant van de grote straat, waar wij nog niet zijn geweest, is een tempel die nog open is, en verschillende locals komen af en aangereden met toeristen. In totaal zijn we met een dertigtal wanneer de zon begint op te komen, en de kenmerkende balonnen beginnen op te stijgen. Een panorama van pagodas, sunrise en luchtbalonnen, echt uniek. Dit is dus waarom Bagan ervoor gekend staat. Iedereen geniet met volle teugen van deze pracht, en een half uur later is het alweer bakken geblazen.

De planning vandaag is iets minder duidelijk dan gisteren, en bestaat uit het rondcruisen op de velden tussen de tempels door. Geen grote baan zoals gisteren dus, maar zandweggetjes en hobbels, wat zorgt voor een veel magischer gevoel dan gisteren, je bent continu omgeven door stupa’s en pagoda’s en weet niet waar eerst te kijken. Tussen de velden door komt zelfs een boer met paard en kar aangereden, en hij doet ons teken dat we mogen instappen. Hij lijkt er zelf leut in te hebben dat we het plezant vinden, en een rustige maar hobbelige rit later nemen we afscheid en bedanken we hem, hoe leuk! Wanneer we dan verder willen rijden via een stevig zandweggetje breekt de kabel van Ann-Sofie haar achterrem plots door. Nick neemt haar exemplaar even over. Met enkel een voorrem door zandweggetjes bollen is een unieke ervaring en vooral opletten geblazen. Gedaan met driften in het mulle zand dus, spijtig!

Wanneer we op het einde van het tempelgebied aankomen is het lunchtijd, en een kleine tea leaf- en tomato salad later kunnen we weer door. We passeren even met onze e-bikes door een klein lokaal dorpje dat hier in de middle of nowhere ligt, en wanneer een horde koeien de weg verspert wachten we geduldig af, het is plezant om zo in het platteland te zijn. Dan rijden we op goed geluk een mini weggetje in dat ons terug naar het centrum moet brengen, en passeren talloze kleinere stupas die allemaal even magisch zijn. Een opgedroogde rivier zorgt even voor wat moeilijkheden met onze e-bikes, maar met wat duwen en gas geven tegelijk geraken veilig over dit nogal diepe obstakel. De Shwesandaw pagoda was tot augustus 2018 gekend als de ideale sunset pagoda, maar die is tegenwoordig natuurlijk ook afgesloten, met een dubbele laag hekken trouwens. Echt balen dat we hier net te laat zijn, de magische view over de tempels gaan we niet meer kunnen meemaken. We zetten ons dan maar in het nabijgelegen patattenveld om te genieten van de, opnieuw, prachtige sunset. Via de kleine baantjes keren we terug naar het centrum om ons opnieuw vol te vreten van een heerlijk avocadosalade, zoals gewoonlijk.