Om Yangon volledig gezien te kunnen hebben nemen we vandaag het tweede deel van de circular train, ditmaal in tegenwijzerzin. Aangezien de circular train dus niet meer rond rijdt moeten we het opslitsen en doen we vandaag de andere kant, zoals aangeraden door de ticketverkoper op onze eerste dag. Eenmaal aangekomen in het station blijkt er toch een communicatiefoutje gebeurt te zijn, aangezien de tegenwijzerzintrein echter helemaal niet meer rijdt, en dus zitten we plots zonder planning. De Schwedagon Pagoda is een mogelijkheid, maar die is volledig onder constructie, we besluiten dan maar terug te keren richting de train market aangezien dat gezellig was en leuk blijft om te zien. Er is enorm veel verwarring over welke trein we precies moeten nemen, en uiteindelijk springen we gewoon op eentje die in de juiste richting vertrekt. We beginnen vlot te bollen, maar na Indein, een station ongeveer halverwege Yangon en de train market, begint de trein terug richting Yangon te rijden zonder dat iemand er ons iets van zegt. We vragen het snel even na bij locals, en inderdaad, deze trein rijdt terug richting Yangon. Je zou je kunnen afvragen hoe we niet gemerkt hebben dat iedereen van de trein ging, maar dat was ook niet het geval. Er zijn nog mensen op de voorlaatste halte opgestapt, die dus vermoedelijk richting Yangon willen en wisten dat deze trein zou terugrijden. Misschien doet hij niet alle haltes aan, maar wij snappen er in ieder geval niets van. De eerstvolgende halte stappen we af, en dan is het wachten op de volgende trein richting Dan Nyin Gone, die blijkbaar pas over meer dan een half uur komt. Azië heeft ons geduldig gemaakt, maar deze dag lijkt echt helemaal bedoelt om op niets uit te draaien.

Eens de trein aankomt valt het op hoeveel drukker het ditmaal is, vermoedelijk omdat het zondag is. De trein staat vol dozen en manden, die op hun beurt allemaal tot de rand zijn gevuld. Leuk om het leven z’n gewone gang te zien gaan. Eens aangekomen op de train market besluiten we een deel op te zoeken waar we de vorige keer nog niet waren geweest, maar na de geur waar te nemen leek dat geen slechte keuze geweest te zijn. Het ligt er vol van de bambooscheuten op sterk water, wat een enorm indringende en kotsneiging inducerende geur verspreidt. Een ander deel ligt vol met stukken vlees die op manieren verwerkt worden die je spontaan vegetarische gedachten doen krijgen, en je doen terugdenken aan alle brokken vlees die je de laatste dagen hebt gegeten, en dat vermoedelijk allemaal ooit in zo’n toestand heeft liggen rotten. Bij ons smijten ze vlees weg dat een halve dag niet in de frigo heeft gelegen, hier duurt het precies al 2 dagen vooraleer het van de slager op de markt geraakt. De geur die je erbij inbeeldt is echt nog niets in vergelijking met de realiteit.

Om dat alles door te spoelen gaan we terug eten in de keet van gisteren, en ditmaal is een simpel handgebaar genoeg om uit te leggen wat we precies willen. In een mum van tijd staat er weer een feestmaal voor onze neus, en zijn alle ogen op ons gericht. Hier zijn duidelijk nog nooit toeristen komen eten, en al zeker niet voor de tweede keer! Dat is ook het jongetje dat ons bediende niet ontgaan, hij herkent ons en tovert een verlegen lach op zijn gezicht. We kunnen ons weer rond eten, geven een mooie fooi en na wat rondwandelen nemen we de trein terug richting Yangon. Op een rustig tempo het gedender van de trein ervaren is ideaal om het eten te verteren. Het is moeilijk om niet in slaap te vallen, maar daar brengen ijsjes verandering in. Voor onze neus zitten 3 kindjes die elk een ijsje krijgen van de mama, waardoor ook wij daar wel zin in krijgen. Na 2 ijsjes gekocht te hebben voor een prijs die redelijk leek kunnen we ervan beginnen genieten. En dan komt de verkoopster plots terug met een hele hoop wisselgeld en een derde ijsje. Blijkbaar hadden we ze verkeerd verstaan, en is ze zo eerlijk om achter ons aan te lopen met het wisselgeld. Fantastisch eerlijke mensen hier! Met het derde ijsje maken we een vrouw naast Nick gelukkig, en kunnen we allemaal op ons gemak genieten van wat verfrissing in deze best wel hete trein, op naar Yangon!

Vanavond vertrekken we naar een nieuwe stad Hpa-An, die op zo’n acht uur rijden ligt. We eten snel nog een hapje alvorens een Grab ons naar de bushalte, die verdomd ver van het centrum blijkt te liggen, brengt Het duurt zowat 1u15 minuten (zonder file!) om aan de bushalte te geraken, al hebben we beiden niet de volledige rit meegemaakt. Ergens halverwege zijn we in slaap gevallen, en de chauffeur maakt ons wakker als we toekomen aan de bushalte. Hij dropt ons werkelijk naast de correcte bus, wat een service weer! De bus vertrekt pas tegen 20u, en dus doden we de tijd maar met het eten van noedels en het drinken van een pintje, het perfecte tijdsverdrijf. Een half uurtje voor we vertrekken keren we terug richting het busloket en krijgen we ons plaatsje toegewezen voor vannacht. Weer een nachtbus, weer transport. Voor Nick geen probleem, voor Ann-Sofie is slapen echter uit den boze. Ze gaat dus weer een plezante nacht tegemoet.