Onze eerste ochtend in Myanmar staan we vroeg op om op verkenning te gaan. Het ontbijt in de hostel, droog toastbrood met veel te zoete confituur, staat in schril contrast met de overheerlijke fruitslaatjes en noedelsoepjes van Thailand, dat wordt even wennen. Vanuit de hostel banen we ons een weg doorheen de kleine lokale straten naar het treinstation. Onze eerste indruk van gisteren – de gelijkenissen met India – wordt vandaag alleen maar bevestigd. De bouwvallige huisjes, de rommel, de rode betelnut vlekken op de grond, de stank, de klederdracht, en zelfs het uiterlijk van de mensen komen ons zeer vertrouwd voor. Een groot verschil, het is hier naar Indische normen muisstil op straat, met dank aan het verbod op scooters in Yangon. Geen getoeter dus, olé.

Onderweg kopen we in een lokale supermarkt een bruisje om de dorst te lessen en leren we zo onze eerste woordjes Birmees: Jesuba = dankuwel en Minglaba = goeiedag. Gewapend met deze magische woorden bestellen we even later een portie verse watermeloen en ananas bij een lokaal fruitkarretje. De verkoper toont ons met trots zijn unieke en uiterst efficiënte snijmethode voor watermeloen en geeft ons een mix van zout en chilipepers mee voor bij de ananas. Het klinkt misschien vreemd, maar de combinatie van het pikante zout met de zoete ananas is best wel lekker.

Een paar straten verder komen we aan bij het imposante stationsgebouw. Naast lange afstandstrajecten die hier vertrekken, beschikt de stad ook over een circular train, een treintje dat in een cirkel rondom groot-Yangon rijdt en zo o.a. mensen naar hun werk brengt. Het hele traject is zo’n 47 kilometer lang en passeert maar liefst 35 stations verspreid over de stad en het omliggende platteland. Meteen een unieke manier om als toerist de stad te verkennen.

Na tien keer heen en weer gestuurd te zijn, bereiken we na lang zoeken uiteindelijk het juiste ticket office aan spoor 6 en 7. Daar krijgen we echter te horen dat er momenteel volop gewerkt wordt aan de circular train. Het bewijs dat ook Myanmar, een arm land dat geteisterd wordt door zware politieke en humanitaire schandalen, continu innoveert. De trein wordt op dit moment geüpgrade van 20km/u naar 50km/u om meer comfort en service te kunen bieden aan de werkende mens. Dit neemt natuurlijk een stuk authenticiteit weg, maar wat op dit moment vooral jammer is, is dat door deze werken de volledige cirkel maken niet meer mogelijk is. We kunnen wel nog met de trein naar de train market sporen, die een paar tiental kilometers uit het centrum verwijderd ligt en dus wijzigen we noodgedwongen onze plannen.

We kopen een retour ticketje naar Da Nyin Gone, wat ons voor 2 personen ongeveer 60 eurocent kost. Geen geld dus voor een treinrit van in totaal 6 uur. Met ons ticketje in de hand duurt het nog een tijdje vooraleer we erachter komen welke trein we nu effectief moeten nemen, een perron staat niet aangeduid op het ticket en niemand van de lokale bevolking lijkt hier Engels te spreken. Uiteindelijk geraken we er met wat gebarentaal wel aan uit, en 20 minuutjes later zitten we reeds te tuffen alsof we terug in Sri Lanka zijn. Twee felblauwe houten banken, 1 aan elke kant van de wagon, bieden zitplaats, terwijl de open ramen en deuren voor de nodige verkoeling zorgen. Verkopers hoppen op en van de trein in de tussenliggende stations, en we lijken de enige toeristen te zijn tussen al de bezige locals. In één halte helpen we even met het inladen van een paar loodzware dozen materiaal, want de trein stopt opnieuw slechts voor een paar seconden, en dus moet alles snel gebeuren.

De hele rit genieten we met volle teugen van het dagelijkse leven dat zich voor ons afspeelt. We hebben er bewust voor gekozen om de eerste trein na de spits te nemen, om zo een meer ontspannen en relaxte rit te hebben in plaats van als een sardientje tussen de meute werkmensen te zitten. We zijn blij met onze keuze. Locals lezen rustig de krant, terwijl anderen in alle mogelijke posities een schoonheidsslaapje houden. Wanneer we door het raampje kijken worden we getrakteerd op een sightseeing doorheen de achterbuurten van de stad. Bouwvallige appartementsgebouwen met drogende was worden afgewisselend met kleine hutjes en hier en daar een geïmproviseerde overweg of treinstation.

Halverwege de treinrit maken we kennis met een sympathieke Birmees, die zelfs een paar woordjes Nederlands lijkt te kennen, en zot is van de Belgische voetballers. Hij kent meer af van de spelers dan wij, en kan ze een voor een noemen en zeggen in welke ploeg ze spelen. Dat is trouwens een grote hype in Myanmar, onze Belgische voetballers, en vooral Harzard hangen overal, zelfs op de openbare bussen. We staan versteld van de jonge knul zijn kennis, en hij is er best trots op. Hij lijkt een gids te zijn die ons straks op de markt wil rondleiden, maar dit fenomeen kennen we al. Hoe sympathiek ze ook zijn, als ze ons zien ruiken ze gidsing, en daar hebben wij vaak geen zin in, aangezien we uit het verleden geleerd hebben dat ze je enkel naar kraampjes brengen waar zij een commissie krijgen in plaats van effectief te gidsen en leuke informatie te schaffen. Onze tijd op de markt is beperkt, en dus maken we hem duidelijk dat we liever zelfs rustig op pad gaan, met helaas een teleurgesteld gezicht tot gevolg. Ondertussen is de trein tot op enkele honderden meters van de Da Nyin Gone markt genaderd, en zien we in de verte zien de parasols van de markt al staan.

De Da Nyin Gone markt is een treinmarkt, in de letterlijke zin van het woord. Goederen worden tentoongesteld langs en tussen de sporen door, terwijl iedereen erlangs loopt om z’n inkopen te doen. Eens we dicht genoeg naderen begint de trein te toeteren en zien we hoe in een mum van tijd al de parasols van de sporen verdwijnen, mensen aan de kant gaan staan en de markt eventjes op pauze wordt gezet. De trein rijdt los over de sla en tomaten heen, reizigers stappen tussen de groenten en fruit op en van de trein en vervolgens rijdt hij weer verder. Wij zijn ook afgestapt, en zien tot onze verwondering hoe de parasols binnen de 10 seconden nadat de trein is gepasseerd, al terug op hun originele plaats staan. Verkopers nemen hun plaatsen terug in, en de markt herneemt z’n gewone gang, alsof er niets gebeurde. Dat de groenten onder de trein bespetterd kunnen worden met olie en vuil van onderaan de trein, of dat er nu en dan wat meegesleurd wordt door een inschattingsfout van de verkoper hoort er nu eenmaal bij.

De markt zelf is zoals we ze kennen in Azië: druk maar gezellig. We proberen onze gids, die mee afgestapt is, duidelijk te maken dat we heus wel onze weg kunnen vinden in deze kleine markt. Hij begrijpt ons gelukkig, en we nemen afscheid. Nu en dan passeert er een trein, en vindt het hele verhuisgebeuren opnieuw plaats, parasols worden toegeklapt en verplaatst, verkopers gaan aan de kant en passagiers maken zich klaar om op te stappen, en dan herneemt alles zich opnieuw. Een waar fenomeen om te zien.

Lunchen doet we in een eetent langs de markt, waar een paar potten met schijnbaar lekker eten staan. Veel communicatie is er niet mogelijk, maar we krijgen met gebaren (nl. Wijzen naar de potten en wijzen naar onze mond) uitgelegd dat we van alles eens willen proeven. We mogen een plekje uitkiezen, en krijgen 10 verschillende bordjes geserveerd met telkens een ander gerecht: vlees, vis en groentjes. Ook thee krijgen we erbij, helaas is het hier ook weer afwaswater, zoals de gele ijsthee al vaker geweest is. Het eten is echter overheerlijk, vettig maar oh zo lekker. Vooral het mysterieuze vleessje in oliesaus valt in de smaak, los van de textuur heeft het qua smaak veel gelijkenissen met Belgisch stoofvlees, hmmm. Wanneer we de rekening vragen vallen we even achterover, de totale kost van deze maaltijd is 2100Kyat, of nog geen 2 euro. Inclusief vlees, groentjes, rijst en een fles cola; dit zijn pas lokale prijzen. We geven 3000 Kyat en laten het wisselgeld voor wat het is, met een big smile tot gevolg op het gezicht van het kindje dat ons de hele middag bediende. Na de andere, overdekte, kant van de markt te verkennen beslissen we terug te keren met de eerstvolgende volgende trein, en een half uurtje later is die er al. We positioneren ons aan de achterdeur en kijken vol verbazing hoe de markt zicht weer op gang trekt van zodra onze trein wegrijdt (filmpje).

Ditmaal is het een stuk drukker op de trein, duidelijk veel locals die gaan shoppen zijn of terugkeren van hun werk. De rit duurt ongeveer anderhalf uur, en we overal waar we kijken worden we getrakteerd op kleine, maar prachtige taferelen. Kindjes krijgen ijslolly’s, een betelnut verkoper prepareert in een recordtijd een pakje voor een klant en een man ligt met z’n voeten uit de trein te slapen.

Eens aangekomen in Yangon wandelen we langs de kleine straatjes terug richting de hostel, waarbij we eerst even stoppen om iets te drinken. Daar zien we hoe de locals een eigen creatie lijken te drinken, een mix van 1/10 Grand Royal Whisky met 9/10 water en een goeie blok ijs. Lijkt ons een smerig goedje te zijn, maar zij vinden het in ieder geval lekker… en goedkoop. Een liter Grand Royal Wiskey kost in de supermarkt nog geen 2 euro, daarvoor kan je niet sukkelen. Nick houdt het bij z’n eerste Myanmars pintje, dat toepasselijk Myanmar noemt en best smakelijk is. Dat wordt alleen nog maar beter wanneer blijkt dat er een actie is waarbij onder de kroonkurk een prijs verscholen zit. Na het wegkrabben van het plastieklaagje kan je verschillende meldingen vinden: Thank You, Free Beer, 500 Kyat, 1000 Kyat en zelfs 5000 Kyat. Indien je een prijs gewonnen hebt – alles dat niet ‘Thank You’ is – kan je de kroonkurk inruilen voor wat erop staat. Bij een Free Beer kan je kiezen of je de huidige gewoon niet wilt betalen, of een nieuwe gratis krijgt. Bij een geldprijs krijg je die simpelweg in je handen geduwd of als korting op je rekening, wat een heerlijk systeem! En we hebben al meteen prijs, met een Free Beer starten laat het des te meer smaken!

Bij het naar huis wandelen zien we nog de voorbereidingen van een heus festijn, vermoedelijk iets Buddhistisch. Er wordt een soort van altaar bekleedt en een rode loper belegd de hele straat. Alle kindjes spelen en lopen er rond, terwijl de volwassenen alles in gereedheid brengen. We proberen even uit te dokteren wat er precies staat te gebeuren, maar wegens een moeilijke communicatie moeten we het houden bij een gebedsfestijn of iets dergelijks. We besluiten het te laten voor wat het is, meer dan eens zijn deze festiviteiten niet echt de moeite als je niet kan volgen, wat bij ons duidelijk het geval is: wij zijn helaas geen Buddhisten en geen Birmezen. Vanavond is het ook nog een nasleep van het Chinees Nieuwjaar, en dat is misschien wel de moeite om bij te wonen, teleurstellender dan onze ervaring in Bangkok kan het alvast niet zijn.

Onderweg regelen we nog een SIM kaart in een winkel waar iedereen op blote voeten werkt, heerlijke job! Eens aangekomen bij de viering van het Cinees Nieuwjaar is ook dit niet echt ons ding, een enorme drukte waardoor we van een kilometer ver moeten toekijken en we geen hol zien. Op het bijbehorende avondmarktje vinden we wel iets dat vooral Ann-Sofie aanspreekt. Er staat een ijskar met een rad, waar je aan kan draaien voor gratis ijsjes bij aankoop van 1 ijsje. Met wat geluk krijg je er 1, 2 of zelfs 3 gratis. Natuurlijk mag het voor Ann-Sofie niet baten, en blijft het bij haar ene ijsje. De bollen zitten voorgemaakt in een ijzeren vormpje dat geopend wordt door het kort te weken in warm water, waarna je het in een potje mee krijgt. Een originelere manier dan een bol scheppen uit een grote bak in ieder geval! Aangezien er voor de rest niet veel interessants te bespeuren valt begeven we ons dan maar bijna verplicht naar een milktea keet die het heerlijke drankje in gloeilamp-bekers serveert en nadien naar een massagesalon, om er onze voetjes nog eens te laten verwennen, die voetmassages beginnen stilaan een gewoonte te worden. Nick heeft geluk deze keer, en krijgt de ervaren masseuse aangewezen, terwijl Ann-Sofie een leermeisje te werk stelt. En er is duidelijk nog wat werk aan de winkel, ze lijkt haar voeten te strelen in plaats van te masseren, maar 50% van onze voeten zijn tevreden, dus is de massage geslaagd!