Op zondag is het boksdag in Bangkok, en is het mogelijk om een toernooi te gaan bijwonen in de TV studios van Channel 7. Dat is echter pas na de middag, ‘s morgens gaan we een kijkje nemen op de weekend markt, waar kleurrijke tenten een sfeervolle omgeving creëren. Wanneer we aankomen op het plein waar de markt zou moeten plaatsvinden, komen we al snel tot het besef dat dit niet de juiste omgeving is. Van de kleurrijke standjes is geen enkel spoor te vinden, en alles is ontworpen voor toeristen. Duidelijk niet het lokale marktje waarop we gehoopt hadden. Heel wat Googlen later leren we dat er twee verschillende weekendmarkten zijn, en dat dit inderdaad de toeristische versie is. Spijtig, de kleurrijke variant is enkel op vrijdag- en zaterdagavond, en dus zijn we net te laat. Jammer van de verwarring, want voor dat weekendmarktje hadden we ons gebaseerd op een aantal blogs die ons allemaal vertelden dat het marktje vandaag zou plaatsvinden. Volgende keer toch maar eens navragen aan de man op de straat in plaats van al die stomme blogs te lezen. Ondanks deze misser kunnen we toch genieten van prachtige kunst, lekker coconut ice en heerlijk vers kokosnootsap.

Van zodra het dan 13u is begeven we ons richting de studios voor de bokswedstrijd, het durft namelijk al snel vol te lopen. En inderdaad, we zijn er 2u op voorhand, en de tribune zit al meer dan halfvol. De beste plaatsjes zijn gereserveerd voor de Thai zelf, en de toeristen krijgen de tribune toegewezen die iets verder van de ring verwijderd is. Nogal logisch, of er komen meer toeristen af dan locals, wat zonde zou zijn voor dit lokale sportfestijn. In de 2u die volgen loopt de zaal beetje bij beetje vol, tot de mensen tussen de tribunes door moeten gaan rechtstaan om er nog bij te kunnen. Elk stukje tribune wordt trouwens maximaal benut, er zijn geen rugleuningen of ruimte tussen de rijen aanwezig, maar elke etage wordt dubbel gebruikt als voetbank én zitting. Best een gezellige bezetting dus, wanneer je de tenen van je achterbuur onder je oksels geduwd krijgt of je voorbuur zich met z’n volle gewicht op je voeten neerploft.

Tegen 15u zit de zaal afgeladen vol en kan het spektakel beginnen. Bij aanvang van elke bokskamp worden we getrakteerd op een rituele dans van beide deelnemers, iets wat er voor nogal random en vooral grappig uitziet, maar voor de Thai heel betekenisvol is. Het is een dans die dankbaarheid en respect uitdrukt tegenover de mensen die het hen mogelijk maken om in de ring te staan: hun coaches, trainer, familie etc. Terwijl ze dit ritueel uitvoeren hebben ze ook een band rond hun hoofd die ze zelf niet mogen aanraken. Ze wordt opgezet door de trainer en mag de grond niet raken. Daarom kruipen ze ook vaak over de koorden van de ring i.p.v. ertussen door zoals vele boksers doen. Na het uitvoeren van deze rituele dans, waarbij ze elke hoek van de ring afgaan om die zo af te sluiten voor de kwade energie, wordt de hoofdband afgenomen en kan de kamp beginnen.

De eerste twee tegenstanders groeten elkaar, de bel gaat, en we kunnen een afrossingspartij zien die we nog nooit eerder live hebben meegemaakt. Beide partijen gaan er volle bak voor, en duidelijk gewaagd aan elkaar gaan ze uiteindelijk de 5e ronde in. Zo zijn er in totaal 5 wedstrijden, terwijl sommige toeristen duidelijk genoeg gezien hebben en de studio verlaten. Goed voor ons, zo kunnen wij beetje bij beetje hogerop schuiven en zo een beter en comfortabeler plekje weten te bemachtigen. Alles wordt ook live uitgezonden op de Thaise televisie, en dus zijn wij heel even beroemdheden, tenminste als iemand ons heeft opgemerkt achter het Channel 7 logo…

Tegen de laatste wedstrijd zitten we helemaal bovenaan, met een prachtig zicht over de studio en de wedstrijd, en roepen we enthousiast mee wanneer eender partij de ander een rake klap geeft, want partijdig zijn we niet. Het is ongelooflijk hoe fel de Thai opgaan in het hele boksgebeuren, bij elke klap wordt er luid ‘Heuj, heuj, heuj’ geroepen wat de boksers nog meer opfokt, en rake klappen worden beloond met een luid applaus. In de tribunes met de locals kunnen we ondertussen zien hoe snel de weddenschappen georganiseerd raken, om de paar rijen staat een bookie om de gedane weddenschappen te registreren en de winsten te verdelen. Met – voor hen dan toch – duidelijke handgebaren doen ze hun inleg gedurende de rondes, en alles wordt uitbetaald wanneer één partij verslagen is of de match gedaan is. Het enthousiasme is groot, enorm groot, en het is dan ook spijtig wanneer het toernooi erop zit, net wanneer we een idee begonnen te krijgen hoe de spelregels ongeveer in elkaar zitten, maar zo gebeurt dat meestal bij ons.