Don Det is goed voor één iets, maar daar is het ontzettend goed in: een plek geven om niets te doen. En zo passeren de dagen dan ook, smoothies drinken (spijtig genoeg geen dragon fruit meer, maar wel banaan, mango en ananas), bloggen en uitslapen… Voor we het weten zijn we hier al 3 dagen, en nu kunnen we wel de verhalen begrijpen van mensen die hier 2 weken laten passeren zonder het echt te beseffen. We willen echter ook iets gedaan hebben, dus huren we 2 fietsen om het eiland te verkennen. Via een brug kunnen we de overzet maken van Don Det naar Don Khon en zo hebben we dus wel wat af te fietsen.

Via kleine zandweggetjes bereiken we een privé strand, waar we natuurlijk even halt houden voor een duik in het frisse water. Het is niet diep, maar de stroming is sterk, en zelfs ter plaatste zwemmen vormt geen enkel probleem. Naast ons staan twee waterbuffels te grazen, die er geen graten in zien dat wij hier ook rondlopen. Het doel van vandaag zijn de Li Phi watervallen, die vanop Don Khon goed te bezichtigen zijn. We fietsen er verder naartoe (en krijgen onderweg complimenten over onze ubercoole hoeden) en parkeren onze fietsen. Er wordt tegenwoordig inkom gevraagd, 35000kip (€3.5), nog steeds een habbekrats en in een mum van tijd staan we binnen. Het is er mogelijk om vanop een platform de watervallen te bekijken, en er ook rustig langs te wandelen. We zijn duidelijk niet de enige, zelfs langs de watervallen zelf lijkt er volk te staan, wat ons levensgevaarlijk lijkt. Naarmate we dichter komen lijkt het alsof ze afval uit de rivier aan het scheppen zijn met een gigantisch visnet, een mooie daad lijkt ons. We wandelen verder en zien uiteindelijk dat ze helemaal geen afval uit de rivier scheppen, maar vis! Ze staan op de rand van de kolkende rivier te vissen, en leggen de arme gevangen schaapjes op de rotsen te drogen. Er loopt ook een zipline over de watervallen, maar de enige gebruikers daarvan lijken de uitbaters zelf te zijn, geen zot genoege toeristen om hier USD40 voor te betalen.

Na anderhalf uur komen we aan bij een cafeetje op het einde van de wandeling en houden even pauze in de schaduw met een verse kokosnoot. We wandelen terug richting de fietsen en rijden het binnenland in. De weg wordt alsmaal smaller en uiteindelijk komen we in een steegje terecht dat op het niets lijkt uit te draaien en dat sterk ruikt naar ‘Eigen Kweek’. We besluiten de kar te keren en via de gewone weg terug te rijden, want met deze afleiding zouden we het spoor wel eens bijster kunnen worden, en we zouden graag op tijd terug zijn voor de eerste echte sunset. Vanavond ziet er veelbelovend uit, de vorige avonden was het steeds te bewolkt om iets te zien, dus deze kans kunnen we niet laten schieten.

Het wordt nog een krappe rit aangezien Ann-Sofie haar ketting er 2 maal afvalt terwijl de zon al stilaan begint onder te gaan, maar net op tijd zijn we terug aan de bungalow. De kleuren beginnen te reflecteren op de wolken, en vanuit de hangmat zien we hoe de zon prachtig ondergaat. Het is nog maar 18u, dus we hebben nog een hele avond voor ons die gevuld wordt met – zoals gewoonlijk – eten, een kaartje leggen en genieten van de sfeer, meer moet dat niet zijn.

De komende dagen brengen we even elk op een verschillende manier door, Ann-Sofie fietst de rest van het eiland nog eens rond op zoek naar locals en leuke plekjes, terwijl Nick wat orde op zaken probeert te stellen wat de foto’s betreft. Ann-Sofie haar belevingen zijn duidelijk een stuk spannender dan die van Nick, ze wordt uitgenodigd om samen te eten, ontdekt de andere kant van het eiland en rijdt een lekke band, wat een hels avontuur! De overkant van het eiland (sunrise side) ziet er duidelijk anders uit dan onze zijde (sunset side), nog meer lay back en rustiger. In de twee dagen rondfietsen van Ann-Sofie heeft Nick nog steeds geen sprankeltje hoop op een gesorteerde foto collectie, en dus wordt dat dan maar een opdracht voor na de reis.

De 2 dagen vliegen voorbij, en we besluiten verder te gaan. Het is een zalig eiland om te relaxen, maar Laos heeft veel meer te bieden don det dan dit. We nemen de ferry terug richting het vasteland en nemen de bus naar Pakse, waar de Bolaven Plateau motorbikeloop ons ligt op te wachten!