Bootripdag! Vandaag gaan we van Battambang naar Siem Reap, en daar zijn twee opties voor. De ene optie is de saaie bus, die we al meerdere malen genomen hebben en kunnen missen als kiespijn. de tweede optie is vele malen cooler, en brengt je met een boot via de kleine kanaaltjes naar de stad van Angkor Wat! Het is dus een vrij simpele beslissing, aangezien het water nog hoog genoeg staat in de rivier (iets dat in het droge seizoen soms kan tegenvallen) is het perfect mogelijk, en is de beslissing snel gemaakt. Dat betekent om 6u opstaan, maar daar hebben we helemaal geen probleem mee. De valiezen hebben we gisteren al klaargezet, dus na een snelle douche zijn we er klaar voor. Nog even langs de bakker voor een ontbijtje, en we staan op post. Een tuk tuk pikt ons op en brengt ons naar de pier waar de boot zou vertrekken, maar daar is geen boot te zien. Wel een pickup die ons met 8 man in de bak geladen, waarna we een half uurtje onderweg zijn. En dan zien we eindelijk de boot, ze ligt al volledig klaar, en enkel wij en onze bagage moeten er nog bij. Dat is vrij snel gebeurd, en voor we het weten zijn we al op weg richting Siem Reap. Nog een korte stop om wat locals op te pikken en we zijn vertrokken.

Het kanaal begint redelijk smal, met vooral natuur aan beide kanten. We zien dat het water enorm laag moet staan, de oever is meters hoger dan het waterpeil op dit moment, gelukkig nog net hoog genoeg voor de boot. Nu en dan legt de bestuurder de motor stil om al drijvend een bocht te nemen, vermoedelijk omdat we anders een te grote diepgang hebben en zouden kunnen vastlopen. Het is redelijk doods aan de kanten, er lijkt niet veel te gebeuren, en slechts nu en dan zien we een local op de oever lopen, of bezig zijn met vissen. Naarmate we verder vorderen zien we echter dat er nu en dan een soort van dorpjes lijken bij te komen. De naam dorp is eigenlijk al veel gezegd, aangezien het hoogstens 10 huisjes op palen zijn, en ze volledig afgesloten lijken te zijn van de bewoonde wereld. Zwemmen, wassen, vissen, in deze rivier het kan er allemaal. Ze wordt ondertussen ook stilaan breder, en nu en dan passeert er een dorpje dat meer dan 10 huizen bevat, als zijn deze nog steeds eerder zeldzaam. Het vismateriaal lijkt echter wel mee te groeien met de breedte van de rivier, we zien al grotere netten opgezet in het water zodat er slechts nu en dan iemand moet gaan checken of er een vangst is, in plaats van dit allemaal handmatig te moeten doen.

Zo gaat de boottocht verder, met vele kindjes zwaaiend langs de kant. Het is mogelijk van op het dak van de boot te zitten, iets wat we met alle plezier (en een hele hoop zonnecreme) doen. Hoe verder we varen, hoe meer man er op het dak komt zitten. En tegen de tijd dat we een echt drijvende stad binnen varen zit het dak vol, tijd om iedereen er weer af te halen voor een eerste stop dus. We leggen aan bij een drijvend cafeetje en de hele meute koopt ofwel iets om te eten, of houdt een toiletstop. Nog geen 15 minuten later is de boot losgemaakt van de kade en is ze alweer vaart aan het maken richting Siem Reap. Het water is ondertussen nog een stuk breder geworden, wat zorgt voor nog grotere visvangmachines. Er staan enorme installaties in het water, een hefboomvangnet waarbij een huisje staat om de visser tot beschutting te dienen. Heel ingenieus, en best indrukwekkend om hier te midden van niets tegen te komen.

Na wat vogelspotten en zonnen op het dak beginnen we aan het laatste deel van de trip: de weg naar Tonle Sap. Plots wordt de river een stuk smaller, net genoeg om de boot door te laten. Op zich is de rivier een stuk breder, maar de begroeiing heeft het water overwonnen, en dus staat het vol met struiken net boven de waterlijn. Met een snelheid van jewelste vlammen we door een maar net breed genoege kreek om uit te komen op het gigantische meer. Tonle Sap bevat in de piek van het regenseizoen zo’n 80 miljoen kubieke meter water, terwijl dat in het droge seizoen kan terugvallen tot een 80e daarvan. Het is dus een belangrijke brond van irrigatiewater en rijke voedingsbodem, en dus een enorm belangrijke levensader van de streek, en zelfs van heel Cambodja. Het overvaren neemt meer dan een half uur in beslag. Kort nadat we het meer hebben verlaten leggen we al aan, we zijn aangekomen! Helaas niet in Siem Reap, maar in een onnozel dorpje op 15km ervan. En natuurlijk is het transport voor die laatste 15km niet inbegrepen in de ticketprijs en natuurlijk staat er een hele horde chauffeurs klaar om ons te brengen. We kunnen een deal sluiten door een tuk tuk te delen met een Estse reizigster, Helena, en worden aan onze hostel gedropt. Eens daar aangekomen wil onze chauffeur Helena niet naar haar hostel brengen, dat 2km verder ligt. Hij zegt dat dat niet inbegrepen was in de deal die we hebben gesloten, en uiteindelijk leggen we allemaal samen om hem toch nog zover te krijgen. Tot zover onze deal dus. De laatste 100m wandelen naar de hostel gaat traag, met twee loodzware benen en nog zwaardere valiezen komen we toe en ploffen we ons op onze bedden. Even tijd voor wat rust, het is nog maar 16u maar veel zal er vandaag duidelijk niet meer gebeuren. Er is één iets dat nog moet, een planning uitdokteren voor Angkor Wat en de omliggende tempels. Aangezien Ann-Sofie compleet uitgeteld is, probeert Nick deze taak zo goed en zo slecht mogelijk op zich te nemen. Fun fact: wist je dat Angkor Wat de naam is van één van de tempels, en niet van het complex? Vaak wordt gesproken over ‘Angkor Wat’ terwijl eigenlijk de tempels van Angkor bedoeld worden, een complex dat bestaat uit tientallen tempels op een gebied van bijna 400km². Stay tuned om te weten te komen na hoeveel tempels wij voldaan waren!