Om optimaal te genieten van de mogelijkheid gaan we nogmaals naar de crab market. We doen wat meer research dan gisteren en zoeken op hoe we de goeie van de slechte krabben sorteren. Na het lezen van een online artikeltje consulteren we toch nog even een local die er net zelf geselecteerd heeft. Ze legt ons uit dat je met je duim en wijsvinger het lijf moet vastnemen, en dan lichtjes duwen ter hoogte van het 3e pootje. Wanneer het exoskelet wat meegeeft is ze niet goed, het moet volledig stevig zijn. Om zeker te zijn van de kwaliteit kiezen we ze deze keer zelf uit de mand. De eerste verkoopster smeert ons enkel zachte en kleintjes aan en hanteert een toeristenprijs, en daar doen we niet aan mee. Na het terugkappen van de gekregen krabbetjes in de mand lopen we door naar een tweede verkoopster. Eerst probeert ze ons ook de slechte aan te smeren, maar eens ze onze selectietechniek ziet, begint ze al snel groen te lachen en beseft ze dat het haar niet zal lukken. De keuze tussen sappige vrouwtjes- en vlezige mannetjeskrabben hoeven we niet te maken, want de mand is enkel gevuld met mannetjes. Terwijl Ann-Sofie de goeie selecteert, haalt Nick telkens weer de slechte eruit die de verkoopster er stiekem in smijt, wat een teamwork! Na een kleine 5 minuutjes hebben we onze selectie gemaakt en kunnen we ze al afgeven om klaar te maken. Onze keuze valt opnieuw voor bakken in pepersaus, aangezien dit oh zo heerlijk is!

We zien ook een nieuw type krabbenmoord, met één pootje van een vork worden ze los tussen de ogen geprikt, waarbij de hersenen doorboord worden. Dat is te zien aan de korte stuiptrekking die ze nog geven. Best zielig, maar misschien wel minder pijnlijk dan het levend uiteenrukken of gekookt worden? Eens klaar zoeken we ons opnieuw een plekje om te zitten, en zijn weer vertrokken voor een hele poos. De kleinere krabben zorgen voor een stuk meer peuzelwerk, maar daarom zeker niet minder lekker! We zijn er uiteindelijk 2u mee zoet, voordat het laatste stukje vlees uit de scharen is gehaald. Zeker voor herhaling vatbaar, ware het niet dat we straks de bus opstappen richting Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.

We vertrekken later dan gepland omdat de bus ons vergeten lijkt te zijn, en eorden ingeladen in een busje dat duidelijk niet op onze komst voorzien was. Er worden plastieken stoeltjes in de middengang geplaatst om zo meer zitplaatsen te creëeren. We komen nog een extra stuk later toe dan verwacht door het drukke verkeer in de hoofdstad. Eens aangekomen in de hostel zit er maar 1 iets meer op, een cocktail drinken aan het zwembad en wat eten, wel een goeie afsluiter dus!

Propere kleren op Kerstavond

24 december, het is bijna kerstavond en hebben nog geen echte plannen vastgelegd. Zowel voor deze avond als morgen moeten we nog iets bedenken, waarbij we al snel geholpen worden door de hostel. Er is namelijk een kerstdiner waar iedereen die er logeert zich voor kan inschrijven, ideaal! Vooraleer we daar aan kunnen meedoen zouden we natuurlijk deftige kleren moeten hebben, ware het niet dat zowat alles dat we mee hebben ondertussen vuil is en dus nodig gewassen moet worden. Dan maar eerst een wasserette vinden, en met een tuk tuk staan we er al binnen het half uur. Ze hebben echter genoeg werk, en dus worden we doorverwezen naar de nabijgelegen wasserette die wel nog wat werk kan gebruiken. Met een half gerust gevoel laten we onze 7kg was achter, hopend dat alles zowat de grootte behoudt als het nu heeft. Er is wel redelijk wat uitleg nodig van hun kant om ons uit te leggen dat ‘No Rai’ betekent het niet gestreken zal worden (no iron bedoelt hij dus waarschijnlijk), bevestigd doordat we een foto van een strijkijzer tonen en hij duidelijk neen knikt. Ok, goed voor ons, strijken is geen prioriteit, zolang het maar proper is. We passeren een soort van broodjeszaak op de weg naar huis, en dus is de keuze van brunch snel gemaakt. Een heerlijke shake en een tuna sandwich later wandelen we voorbij de central market waar gigantische krabben in een bokaal zitten te wachten om opgegeten te worden, maar hebben we het gevoel dat er vandaag niet veel zal gebeuren.

Het is te warm, en wetend dat er in de hostel een zwembad op ons ligt te wachten kunnen we niet snel genoeg terugkeren. De volgende uren vliegen voorbij al zwemmend, drogend en terug zwemmend, tot het 17u is en we de was alweer mogen halen. Daar aangekomen krijgen we een zak terug met gewassen kleren, alleen lijkt er een misverstand te zijn gebeurd. De kleren zijn gewassen, dat is zeker, maar blijkbaar hoorde drogen daar niet bij. De kleren, die al minstens 2 uur in die zak zitten zijn helemaal niet droog, het lijkt er dus op dat ze volledig nat in de zak zijn gestopt. Zo krijgt de ‘No Rai’ van deze ochtend meteen een andere betekenis, ‘No Dry’ met andere woorden. Geen idee hoe dit volgens hen een goed idee lijkt, dus vragen we ze vriendelijk om de kleren ook te drogen. Dit zal echter tot morgen in beslag nemen, dus vanavond zal het lekker casual worden. We zijn mooi op tijd terug voor het kerstdiner, en kunnen zelfs nog een kaartje leggen terwijl we wachten. En dan is het tijd om te tafelen, we zitten naast 4 Zuid-Afrikanen en een koppel Canadezen, en krijgen een heerlijke maaltijd geserveerd. We hebben een gezellige avond, niet echt te merken dat het kerstmis is; geen kerstboom en geen cadeautjes, maar met deze compagnie speelt dat geen enkele enkele rol.