Vandaag keren we terug naar het vissersdorpje, we hebben om 10u afgesproken om te gaan vissen, en moeten dus zien dat we op tijd zijn. We kunnen wel wat beweging gebruiken dus besluiten we van te voet te gaan, maar 3km wandelen in een loden hitte is niet echt aan te raden. We komen wel op tijd aan, maar niemand te bespeuren. De mensen van het dorpje herkennen ons wel en zijn super enthousiast, maar de man waar we mee afgesproken hebben is er niet. De overige locals gebaren ons dat we ondertussen de hangmatten even mogen uittesten, iets waar we zeker geen neen tegen zeggen na onze uitputtende wandeltocht. De tijd vliegt voorbij en we beginnen ons af te vragen of we elkaar wel goed begrepen hebben, maar 20 minuutjes later is hij daar. We mogen opnieuw aanschuiven aan tafel, en ditmaal zijn het langoustines en garnalen, super lekker klaargemaakt en in een enorme hoeveelheid. We ‘moeten’ alles opeten en doen dat met veel plezier, ookal hadden we net een uitgebreid ontbijt genomen in onze hostel. Wanneer we na het eten vragen of we kunnen gaan vissen, blijkt het een misverstand te zijn. Het is te gevaarlijk om te vissen, en bovendien gebeurt dat enkel ‘s nachts. Helaas, maar we hebben er wel een leuke ervaring bij, en een ontmoeting met fantastische mensen.

We beginnen met de wandeling terug, maar onderweg passeren we een parelwit strand dat uitkomt op de rivier. De warmte is overweldigend, dus is een duik vanzelfsprekend. Na een pauze van een uurtje proberen we verder te wandelen, maar de hitte is echt te veel. En net dan passeert er een brommer met aanhangwagen, en met wat handgebaren maken we duidelijk dat we achterop willen springen. Geen enkel probleem dus, en we genieten van deze minder lastige manier van verplaatse. Een dikke kilometer verder stopt hij bij een winkel en doet hij teken dat dit zijn eindlocatie is, we bedanken de man en leggen het laatste stukje weer al wandelend af.

Eens aangekomen in de hostel merken we dat de laatste bus richting Kep, waar we vanavond graag zouden zijn, om 15u30 is. Het is nu 15u dus we hebben nog net genoeg tijd om de bus te halen. Avontuurlijk zoals we zijn besluiten we het eerst eens al liftend te proberen – het is amper 25km tot Kep -, een half uur zou genoeg moeten zijn om te zien of het mogelijk is. Er is echter niet veel verkeer op de baan buiten taxis en bussen, tot opnieuw een brommer met aanhangwagen voorbij rijdt (iets wat hier duidelijk veel meer voorkomt dan in alle andere landen waar we al geweest zijn). We springen achterop en merken al snel dat dit niet de meest efficiënte manier zal zijn. Wij moeten de ganse tijd rechtdoor, dezelfde baan volgen, maar deze man slaat de eerste baan al rechtsaf. Dan blijkt het een afvalophaling te zijn die eigenlijk de hele tijd blokje om rijdt. We springen uit de remorque, bedanken de man voor het blokje om en lopen terug naar de grote baan. Het is nog maar net 15u25, dus met wat geluk is de laatste bus nog niet vertrokken, en ja hoor, ze staat er nog. Op naar Kep.

Een uur later worden we bijna voor onze hostel gedropt, op een gigantische 4-vaksbaan waar slechts om het uur een auto lijkt te passeren. Een souvenir van de Chinezen zo blijkt. We droppen onze rugzak en gaan kijken naar de zonsondergang, met een heerlijke seafood maaltijd en een spel kaarten sluiten we de avond af.

Eindelijk, beachlife in Kep!

Rustdag! Kep is een kuststad, en dus het ideale moment voor een dag strand. Na wat uit te slapen fietsen we richting de zee, en zijn klaar voor een hele dag niets doen. Een ontbijtje en een smoothie verder liggen we al te bakken en te braden op het strand. We zijn beiden geen mensen om hele dagen lang op het strand te liggen, maar 1 dagje lukt ons net. Voor Ann-Sofie is het niets doen al wat lastiger dan voor Nick, maar de zee doet wonderen. Terwijl Nick rustig ligt te slapen springt Ann-Sofie om de 5 minuten de zee in om de tijd te doden. De dag vliegt voorbij (of toch voor Nick) en voor we het weten begint de zon alweer te zakken. We besluiten vanavond eens deftig te gaan eten, en maken ons klaar voor een gezellig diner. We nemen de fiets en gaan op pad, maar hoe ver we ook fietsen, er is geen enkel deftig restaurant te vinden. Na een half uurtje fietsen geven we compleet uitgehongerd de zoektocht op en settelen we ons voor wat we kennen, de seafood maaltijd in het restaurant van de hostel. Gewoontebeestjes, ook op reis dus.