De weersvoorspellingen vertellen ons dat het enkel vandaag nog mooi weer zal zijn, dus genieten we nog een dagje langer van het rondslenteren, aangezien regen dat toch een stuk minder romantisch maakt. We staan vroeg op, tegen een uur of 5u30 (want dat is wel romantisch), en trekken de stad in. We willen het hele gebeuren eens tot leven zien komen, en daarvoor moet je vroeg zijn! In het begin is alles rustig, en is er bijna geen volk op straat, maar samen met de opkomende zon verlaten de mensen hun huizen en trekken ze de straat op. Het is fascinerend te zien hoe de kleine straatjes stilaan gevuld worden met locals, de stoep met kleine restaurantjes en de markt met kopers en verkopers. We besluiten een foto-voormiddag te houden en elk apart met ons fototoestel op pad te gaan doorheen de kleine straatjes. Iets wat ongetwijfeld leuk beelmateriaal zal opleveren.

Rond 10u spreken we terug af ter hoogte van de brug en gaan we samen iets eten. De hele stad is tegen die tijd ontwaakt en het duurt dus niet lang vooraleer we iets gevonden hebben. We besluiten het lokaal te houden, aangezien we graag samen met de locals de stad wilden zien ontwaken, nemen we ook samen ontbijt met de locals op de stoep. Een leuke ervaring voor ons, maar ook voor de vrouw achter het kraampje. We hebben een sterk vermoeden dat we de eerste toeristen ooit zijn die zich voor haar kraampje neerzetten op de kleine stoeltjes in plaats van in 1 van de talloze restaurantjes met uitstekend eten. We bestellen een Mi Quang en een Cau Lau, twee typische gerechten voor Hoi An. Heerlijk.

We wandelen samen nog wat verder door de kleine straatjes en merken op dat het merendeel van de toeristen ondertussen ook de weg van hun bed naar het stadscentrum gevonden hebben, al is het wel een stuk minder druk dan gisteren tijdens het lichtfestival. Hele stoeten van Japanners en Chinezen in fiets Riksja’s passeren de revue, wat best wel een komiek zicht is. We zetten ons even neer op de stoep, en genieten met volle teugen van alle taferelen die op straat plaatsvinden. Deze stad blijft ons maar verbazen!

Ondertussen hebben we wel genoeg gewandeld voor vandaag en besluiten we een leuk terrasje uit te kiezen en te klinken op deze prachtige locatie en het goede weer. Elk caféetje doet zijn uiterste best om toeristen te lokken, al doen ze dat wel allemaal op dezelfde manier, wat de keuze niet echt vergemakkelijkt. Het is namelijk overal “Happy hour” de hele dag lang. Geen idee hoe dat rendabel kan zijn, maar in Vietnam kan duidelijk alles. We kiezen uiteindelijk voor het caféetje waar er “Cocktails by the Bucket” (een glazen bokaal van 1 liter) aangeboden worden voor 85.000 ₫ (3.2EUR), iets wat we natuurlijk niet kunnen laten schieten. We bestellen een emmertje Mojito en genieten ook hier weer van het hele gebeuren op straat.

Even later keren we terug naar onze homestay om een klein schoonheidsslaapje te doen. We laden even onze batterijen terug op voor we terugkeren naar het prachtig verlichte centrum. Ondanks het feit dat het een stuk minder druk is dan gisteren, lijkt het erop dat het hier elke dag lichtvestival is. Ook vandaag staan ze met bootjes langs de kant en ook vandaag hangt het vol met lampionnen. De sfeer is eigenlijk minof meer gelijk aan die van gisteren. Veel kan ons dat niet schelen, dat geeft ons nog een extra dag om van dit moois te genieten.

De avond sluiten we af met een 3 gangen menu in een van de restaurantjes met zicht op het water, een vroeg verjaardagsdiner voor Ann-Sofie als het ware. We nemen elk een andere menu, om zo zeker te zijn dat we alle lekkers hier geproefd kunnen hebben. Er volgt een ware smulpartij met mini brochettes van scampi en beef, spring rolls en een oerheerlijk dessert van ‘fresh banana’, wat neerkomt op – je raadt het nooit – banaan!