Na lang twijfelen hebben we besloten het noorden van Vietnam even te laten voor wat het is… de weersvoorspellingen zien er niet al te best uit, en we hebben beiden geen zin om twee weken in de koude en de regen door te brengen. We reizen de zon dus achterna, op naar Hoi An.

Hoi An is een dorpje ongeveer halverwege Vietnam, en is gekenmerkt door een authentieke en gezellige sfeer. Het is er net lichtfestival, iets wat we heel graag meegemaak zouden hebben. Daarvoor nemen we eerst een trein van pakweg 14u, treinen die een stuk beter onderhouden zijn dan elke trein die we in Azië al gezien hebben. Na een nacht door te brengen op zetels die er eigenlijk niet echt voor gemaakt zijn krijgen we ontbijt geserveerd, een mooie verrassing! Nog een tweetal uurtjes en we zijn in Danang, van waaruit we een bus nemen richting Hoi An, waar we nog een taxi moeten boeken om dan redelijk versleten aan te komen in de homestay. We worden ontzettend vriendelijk ontvangen, dat maakt het vervoer van de laatste dag al een stuk minder zwaar. De homestay ligt net buiten het centrum, en met fietsen die we mogen gebruiken fietsen we de stad in. De eerste indruk is niet echt volgens de verwachtingen, we hadden gelezen dat Hoi An een super gezellige stad is, maar tot nu toe is er niet echt veel speciaals aan. Tot we aankomen in het oude deel van de stad, en al snel wordt duidelijk dat het hier allemaal om te doen is. Prachtige gele huisjes, kleine straten en alles is versierd met kleurrijke lampionnen en lichtjes. We zouden net op tijd moeten zijn voor het lichtfestival, en na even navragen blijkt het al vanavond te zijn, en niet morgen zoals we dachten, ideaal! Na ons in te lichten over waar alles vanavond te doen zal zijn keren we even terug naar de hostel, tijd voor een middagdutje.

Net voor onze deur zijn ze aan het vissen in de typisch ronde bootjes van Vietnam, iets toeristisch blijkbaar, want de twee vrouwen in de ene boot en twee mannen in de andere lijken ons niet echt Vietnamezen te zijn. Best komiek om te zien hoe trots ze zijn als ze een visje hebben gevangen.

Tegen 17u begint het te schemeren en zijn we terug op pad, op naar het lichtfestival! De straten zijn prachtig verlicht, er drijven talloze bootjes op het water en ook de brug is veranderd in een heus kleurenspel. Het is echter geen lichtfestival zoals het in Thailand is, er worden dus geen lampionen met theelichtjes de lucht in gelaten, maar alles speelt zich in de straatjes van Hoi An zelf af. We worden al snel verleid tot het nemen van een boottochtje, iets wat te mooi leek om te laten schieten. Met een roeibootje worden we naar het midden van de rivier gebracht, waar we lampionnetjes op het water laten om onszelf, maar vooral iedereen rondom ons, een goeie gezondheid en voorspoed te wensen. Bij deze is dat dus gebeurd! We genieten van de rest van onze rondvaart, en na een klein half uurtje worden we netjes weer afgezet aan de oever.

Het lichtfestival vraagt gewoon om door z’n talloze straatjes te dwalen, alles is even kleurrijk en gezellig, en de sfeer is op en top! De hele avond spenderen we al wandelend, etend en genietend, en de tijd vliegt voorbij. Een prachtige avond in een prachtige stad, Hoi An heeft nu al een plaatsje in ons hart veroverd!