De volgende dag is het de beurt aan de Mosaïcmuur en de Long Bien Bridge, die liggen in dezelfde regio en dus ideaal voor een forse wandeling. De muur is in totaal 6km lang, maar waar hij exact begint en eindigt is niet helemaal duidelijk. We beginnen dan maar waar we denken dat hij stopt, om zo terug te keren richting de Long Bien Bridge. Aan de mosaïcmuur hebben talloze mensen meegewerkt, van kindjes uit de lagere school tot soldaten van de vietnamoorlog en burgers van Hanoi zelf. Ieder deel van de muur heeft dan ook z’n eigen stijl, wat het een echt kunstwerk maakt. Doordat er zoveel verschillende mensen aan mee werkten, heeft de muur het record van langste mosaïcmuur ter wereld op z’n naam kunnen zetten, een enorme prestatie dus. Het is een kleurrijk spel gaande van dieren tot de ondergaande zon en kindjes die een treintje vormen. Ook zijn er linken naar de klassieke kenmerken van Hanoi zoals de Long Bien Bridge en de Pagoda. Een waar kleurenspel om langs te lopen, terwijl het dagelijkse leven van Hanoi naast je gewoon doorgaat: de brommers razen voorbij en altijd is er wel ergens een streetfoodstandje in zicht.

Na een mooie wandeling komen we aan bij de Long Bien Bridge, een brug die het tijdens de Vietnamoorlog zwaar te verduren kreeg. Ongeveer de helft van de brug was na de oorlog verdwenen door verscheidene bombardementen, en tot op de dag van vandaag zijn ze bezig met het volledig heropbouwen ervan. Ze is ondertussen terug volledig operationeel, maar het restaureren draait voornamelijk rond het herstellen van het uitzicht ervan. In het midden van de brug ligt er een treinspoor, dat langs beide kanten omgeven wordt door een pad van ongeveer 2 meter breed, waar brommers, fietsers en voetgangers telkens in 1 richting kunnen passeren. We wandelen tot halverwege de brug en genieten van de passage van de locals. Er passeren brommers volgeladen met schilderijen, soepketels, grote zware zakken en nog veel meer.

Om even echt te kunnen genieten van het uitzicht kruipen we lekker illegaal de sporen op, waardoor je een oneindig uitzicht krijgt over de kaarsrechte sporen. Het ideale moment voor een paar fototjes! Via het treinspoor steken we over naar de andere kant van de brug zodat we in de juiste richting, samen met de zwerm brommers en fietsers, kunnen terugkeren. We zijn duidelijk niet de enigen die de brug fotogeniek vinden, want onderweg passeren we een Vietnamese moeder met dochter die in spierwitte kleren poseren voor een fotoshoot. De fotograaf haalt het onderste uit de kan om een paar mooie kiekjes te nemen, jammer voor hem, maar de mooiste foto van het duo hebben wij alvast genomen. Leve de zoom lens van Ann-Sofie.

We keren terug naar de grote baan en bestellen een Grab om ons naar West Lake te laten brengen, het meer waarlangs onze AirBNB gelegen was (en nog steeds ligt natuurlijk, maar het is jammergenoeg onze AirBNB niet meer). Op een schiereiland in het westlake ligt een pagode, met een enorm aantal etages met Buddha beeldjes in elke inham. Vietnam is over het algemeen niet gelovig, dus pagodes zoals deze zijn eerder zeldzaam. Het is best indrukwekkend, heel mooi verzorgd en enorm hoog. We wachten even tot zonsondergang, maar besluiten dat het toch wat te bewolkt lijkt. Net wanneer we op de Grab brommer zitten begint het kleurenspel te vormen, en is het toch wel wat met lede ogen aanzien hoe de lucht volledig kleurt. Niet getreurd, er wachten ons ongetwijfeld nog vele mooie zonsondergangen.

Na een korte pauze besluiten we even de Bia Hoi corner op te zoeken, een straat die gevuld is met cafes en restaurants, en waar er zich ‘s avonds enorm veel volk verzamelt. Onderweg passeren we eerst nog langs de Night Market, waar we een groot aantal streetfoodkraampjes vinden, gespiesde garnalen en stukjes varkensvlees, kraampjes die ijsjes verkopen en deegballetjes overgoten met een heerlijk sausje, en alles moeten we geprobeerd hebben natuurlijk! Eens aangekomen in de Bia Hoi corner zoeken we een plekje uit om te zitten, maar zoals gewoonlijk is het enorm druk; veel drukker dan de vorige keer dat we hier waren, met Pieter en Marijke. De drukte is best overweldigend, dus zoeken we wat te eten in een straatje verderop, waar ze hotpot en grill aanbieden. Hotpot is, zoals de naam aangeeft, een pot kokende bouillon waarin je zelf je eten kunt klaarmaken. Je krijgt er dan ook een assortiment vlees en groenten bij die je naar hartelust kunt bereiden. Met een beef grill en een seafood hotpot hebben we heus wel gegeten, dus gaan we nog even alles doorspoelen met een pintje in de Bia Hoi corner zelf, in een zalige sfeer!

Laatste dag in Hanoi

Een mooie afsluiter van een nog mooiere stad, Hanoi zit erop en deze 2 weken zijn veel te snel gepasseerd. We hadden hier graag nog wat langer gebleven, maar we willen evenzeer meer zien van Vietnam dan enkel Hanoi, dus besluiten we verder te gaan, richting het zuiden: Hoi An. We eten nog een allerlaatste Banh Mi in ons teerbeminde kraampje, waar ze ons ondertussen al kennen als vaste klanten, en wandelen nog even rond voor wat souvenirs en kaartjes. Om het helemaal af te maken keren we een laatste keer terug naar de Night Market en de Bia Hoi corner, en sluiten we Hanoi af met heerlijk streetfood. Een betere afsluiter van Hanoi kunnen we echt niet bedenken!