Onze eerste dag vullen we, hoe kan het ook anders, met shoppen. Er zijn al wat kleren versleten (of op mysterieuze wijze verdwenen), en dus kunnen we het wel gebruiken. Zara, H&M, Pull&Bear… met wat zoeken vind je alles. Zelfs de Vietnamese verkoopsafdeling van DJI. Huh, DJI? Voor zij die DJI niet kennen, dat is de referentie als het aankomt op drones. Na lang twijfelen hebben we er dan toch weer eentje aangeschaft. Spannend!

Een laatste aankoop is een nieuw fototoestel, dat van Ann-Sofie heeft helaas India niet overleefd, en dus gaan we op zoek naar een nieuw exemplaar. Aan de andere kant van de stad vinden we een gespecialiseerde Sony winkel, en na een Grab ritje achter op de brommer en een serieuze rode streep door de rekening wandelen we tevreden terug naar buiten. Klaar om Hanoi onveilig te maken.

De rest van de dag slenteren we nog wat door de straten van het oude stadsgedeelte en komen we uit bij Xofa, een gezellige bar met overheerlijke chocolade iceblends. De ideale locatie om in alle rust even te bekomen van al onze aankopen. Op de terugweg bezwijken we een eerste keer voor een van de vele streetfoodkraampjes en bestellen we een bun bo nam bo en een pho ga tron. Kortom heerlijke koude noedelgerechtjes, met groentjes, vlees, pindanootjes, vissaus… en koreander. Enkel dat laatste, viel niet in de smaak bij Nick, die tot de ongelukkigen behoort voor wie koreander helaas naar zeep smaakt. Terwijl Ann-Sofie met veel plezier alle groene blaadjes uit Nick zen gerecht laat verdwijnen, leert een local aan Nick de magische Vietnamese woorden: “no zaumui” of met andere woorden, “zonder koreander”. Woorden die ongetwijfeld nog van pas gaan komen de volgende dagen. Voldaan keren we terug naar onze hostel waar we de avond afsluiten met een pintje en een leuke babbel op het dakterras, in het gezelschap van onze Hollandse en Waalse hostelgenoten. Santé.