Nu we een dag vroeger in Kathmandu zijn dan gepland, door de jeep te nemen, kunnen we extra hard relaxen. We hebben hier helemaal niets te doen, denken we. Tot we onze rugzak legen en de vuile was sorteren, de foto’s bekijken en de straatjes moeten verkennen. De fragiele items wast Ann-Sofie met de hand, en de rest brengen we naar een wassalon. Na een heuse wasbeurt spreken we af met George en Burger. Alles wat George vertelde over Burger is waar, wat een zalige hond. En ze ziet er super gelukkig uit. Om ons weerzien te vieren gaan we een heerlijke milkshake drinken, alle smaken zijn mogelijk, uiteindelijk kiezen we voor een kitkat en een oreo milkshake, de beste milkshake in een lange tijd. We maken nog een wandeling met George en Burger door de kleine straten van Kathmandu, iets wat niet altijd even evident is met alle geïnteresseerde straathonden die hun kans wagen. We moeten de ene na de andere hond wegjagen, maar vaak hebben we ons nog niet omgedraaid of ze staan daar al weer. George besluit Burger – die zo groot is als een volwassen labrador – dan maar op te pakken en verder te dragen doorheen de straten van Kathmandu, een komiek zicht, maar Burger geniet alvast met volle teugen van haar persoonlijke porter. Uiteindelijk eindigen we onze wandeling in een cafétje voor een spelletje shitheads. De score van vandaag bepaalt wie de absolute shithead van onze reis wordt. Met een paar pintjes erbij beginnen we eraan. Het ene na het ene na het andere spel vliegt erdoor… Eindresultaat? George wint zowaar alle spelletjes, de verloren spellen zijn mooi verdeeld over Nick en Ann-Sofie, we zitten dus met 2 absolute shitheads. Pijnlijk, maar we nemen nog wel wraak wanneer we George en Burger eens gaan bezoeken in Londen. Onze wegen splitsen voor vandaag, George gaat op date en wij gaan op zoek naar eten. We besluiten voor streetfood te gaan en bestellen de grootste en lekkerste falaffel ter wereld! Met een goed gevulde maag wandelen we terug naar ons hotel. Wat een dag.

De overige dagen spenderen we aan kaartjes schrijven, ruim ontbijten, rugzakken reorganiseren, pizza eten, cocktails drinken, films kijken en rondsnuisteren in de kleine straatjes van Kathmandu. De laatste avond gaan we nog iets eten met George, waar hij ons vertelt dat hij geen opvang heeft gevonden voor Burger. Vooraleer Burger mee mag naar de UK moet hij ingeënt zijn, en moet bloedonderzoek uitwijzen dat de vaccins effectief werken en er zeker geen ziektes aanwezig zijn. En daarvoor moet Burger tot 3 maand na de inentingen in Nepal blijven. Morgenochtend moet George echter zelf z’n vlucht halen naar de UK, en dus nemen wij die belangrijke taak op ons. Wij zullen Burger morgenvroeg naar een kennel net buiten de stad brengen waar ze de komende drie maanden mag verblijven.

‘s Morgens vroeg halen we Burger op in het hotel waar George verbleef en nemen haar mee naar het onze voor een laatste ontbijt in Kathmandu. Na 4 ochtenden hetzelfde ontbijt te bestellen kennen ze ons ondertussen al, we zitten nog maar amper neer en ons drinken wordt al gebracht en de kok is al druk in de weer met de eitjes te bakken, wat een service. Het is het personeel ook niet ontgaan dat we vandaag een extra gast mee hebben, nl. Burger. Een bakje water wordt gevuld en Burger wordt overladen met aaitjes en knuffels. Tegen 10u nemen we afscheid van het personeel en bedanken we hen voor de leuke babbels en de goede service van de laatste dagen. We bestellen een taxi en vertrekken met Burger richting de kennel. Het is best een eindje rijden, maar we hebben de hele ochtend tijd. De eigenaars van de kennel zijn zelf afkomstig uit Nieuw-Zeeland en super sympathiek. We nemen een kijkje op hun domein, en na een leuke babbel laten we Burger met een gerust hart achter. We nemen nog een laatste foto van haar en sturen die naar George om hem te laten weten dat alles vlot verlopen is. Binnen 3 maanden kan hij haar weer gaan ophalen.

Ook voor ons zit ons avontuur in Nepal er nu jammer genoeg op. We kruipen terug de taxi in en rijden verder richting de luchthaven. Nog het posten van een aantal kaartjes, en dan checken we in. De luchthaven in Kathmandu is best klein, er is maar 1 runway en de vertrekhal is een scheet groot. We kunnen gelukkig nog twee stoeltjes bemachtigen en wachten geduldig tot het aan ons is. Eerst op naar Bangkok voor een overstap, en dan op naar Vietnam! Pieter en Marijke, we komen eraan!