Na een lange stilte zijn we terug, ontdek samen met ons waarom we twee weken stil waren, en wat we ondertussen zoal beleefd hebben! De komende dagen zullen de posts zich snel opvolgen, want we hebben niet stil gezeten (of toch niet de volledige twee weken). Voorlopig zullen de foto’s ook nog even op zich laten wachten door de magere aanwezigheid van bruikbare WiFi signalen in onze directe omgeving (m.a.w. we zitten momenteel op een 18u durende treinrit door woestijnregionen).

Als korte samenvatting, we waren gestrand in Ella en wilden richting Kandy vertrekken met de trein van 8u45.
Er is echter nog 1 ‘probleem’, de 9 Arch Bridge moeten we nog gezien hebben voor we hier vertrekken, deze brug ligt op 1,5km van het treinstation vaqn Ella en vanuit de theeplantages een trein over de brug zien rijden is een van de highlights van Sri Lanka, het zou zonde zijn moesten we dit aan ons voorbij laten gaan. We moeten er wel wat voor over hebben want morgenvroeg willen we de trein van 8u45 nemen, en daarvoor is er slechts 1 trein die over de brug zal rijden, die van 6u39. De enige optie is dus om 5u20 op te staan en te voet naar de brug te wandelen. Je moet er wat voor over hebben.

Net wanneer we besluiten om er vandaag op tijd in te kruipen om morgen fris aan ons ochtend avontuur te kunnen beginnen komt er nog een hollander de hostel binnengewandeld. Al snel geraken we aan de praat en wanneer hij dan ook nog eens twee frisse pintjes uit zijn rugzak tovert die hij maar al te graag met ons wil delen schrappen we meteen ons plan van op tijd te gaan slapen en zijn we vertrokken voor een leuke avond. We komen er achter dat Eelke, aka de Hollander, van plan is om dezelfde trein als ons te nemen, da’s mooi meegenomen, want zo hebben we meteen al wat gezelschap voor tijdens de 7 uur durende treinrit. Onze uitnodiging ook nog mee te wandelen naar de nine arches bridge laat hij toch maar liever aan zich voorbij gaan. Vroeg opstaan lijkt niet zo zijn ding te zijn. We spreken af om morgenvroeg om 8:00u te vertrekken uit de hostel richting het treinstation. Enkele uurtjes later zijn we uitgebabbeld en besluiten we dan toch maar – beter laat dan nooit – ons bedje in te kruipen. De volgende ochtend staan we mooi om 5u20 op, en zijn we om 5u40 klaar voor onze ochtendwandeling naar de nine arches bridge. Die ochtendwandeling wordt al snel een ochtend spurt van zodra we beseffen dat we de afstand tot de nine arche bridge een beetje fout hebben ingeschat. De brug ligt namelijk op 1,5km wandelen van Ella Station. Maar we waren in ons enthousiasme even vergeten dat we de 2 km van onze hostel tot aan het treinstation natuurlijk ook nog moesten wandelen. We moeten dus niet 1,5 km af te leggen in minder dan een uur maar wel 3,5 km. Geen tijd te verliezen dus! De eerste 2km naar het treinstation gaan vlotjes, bergaf, af en toe een haarspeldbochtje en nauwelijks hindernissen onderweg. Eenmaal aangekomen bij het treinstation gaan we de sporen op voor de laatste 1,5 km. De balken van de sporen liggen heel onregelmatig en de ruimtes ertussen zijn vaak vrij diep, we moeten ons tempo wat laten zakken om te zien waar we onze voeten kunnen zetten. Een paar liter zweet armer en een paar struikelpertes rijker, zien we na een ware uitputtingsslag, de brug eindelijk verschijnen, het is dan 6u20, niet slecht gelopen!. De brug is prachtig! En het beste van al, we zijn er helemaal alleen, geen enkele andere toerist is zo zot om hiervoor om 5u20 op te staan blijkbaar. We zoeken elk een goed plaatsje om naar de trein te kijken en nog geen 10 minuten later is de trein al daar, wat een zicht! Blij dat we hiervoor zo vroeg zijn opgestaan! Nu nog op tijd terug in de hostel geraken, want om 8u vertrekken we daar met Eelke om zelf de trein te nemen. Ook de terugweg is een race tegen de klok, maar we halen het net. Om 8u05 stopt er een Tuk Tuk langs de weg om ons naar het station te brengen. Perfect op tijd dus!

Aangezien deze treinrit erom bekend staat van stampvol te zitten met toeristen en locals besluiten we het slimmer aan te pakken dan de gemiddelde toerist. We nemen een dubbele maatregel; we nemen de trein in Demodara, 1 station voor Ella om zo een plekje op de trein te kunnen zoeken voor de grote horde toeristen opstapt en we gaan extra vroeg naar dit treinstation. Onze dubbele maatregel blijkt een succes te zijn: er is amper volk in Demodara, dus we kopen rustig een ticketje en wachten geduldig op het perron tot de trein aankomt. Ondertussen lopen we nog een Nederlands koppel tegen het lijf, dus zijn we al met 5! Van zodra de trein aankomt haasten we ons in de wagon, en vinden we plaatsjes in 2e klas aan de linkerkant van de wagon. Te vroeg victorie gekraaid, want google leert ons dat we voor de meest adembenemende uitzichten gedurende het eerste deel van de treinrit langs de rechterkant moeten zitten en gedurende het laatste deel aan de linkerkant. De 2e klas zitjes die we gevonden hebben zijn dus aan de verkeerde kant voor het begin van de treinrit en dus gaan we verder op zoek. Tot we een volledig lege wagon gevonden hebben, zo snel als we kunnen haasten we ons naar de zitjes. Nog geen 10 minuten later blijkt deze wagon gereserveerd te zijn, het was te mooi om waar te zijn, dan maar weer op zoek. Maar wie zoekt die vindt…we vinden nog 5 goede plekjes in 3e klas en zetten ons neer, deze keer wel aan de correcte kant. Je moet er wat voor over hebben. Nu maar hopen dat die treinrit ook effectief de moeite is.

We vertrekken, en een paar minuutjes later passeren we met de trein over de Nine Arch Bridge, maar ditmaal staat de brug vol met toeristen. Tevreden kijken we met een big smile toe hoe ze allemaal staan te drummen om op de eerste rij te staan om een foto te kunnen trekken, helaas, de onze gaan mooier zijn! We zijn sneller in Ella station dan we deze morgen gelopen hebben, en er stapt een hele horde toeristen op de trein. Toeristen die ook vroeg naar het station gekomen waren in de hoop een zitplaatsje te kunnen bemachtigen, maar helaas, zo goed als alle zitplaatsjes waren al volzet. De teleurstelling valt af te lezen van hun gezicht wanneer ze beseffen dat ze de komende 7 uur zullen moeten staan op de trein. Maar niet getreurd, de volgende haltes stappen er heel wat locals van de trein, en dus kan iedereen beetje bij beetje wel een plaatsje bemachtigen. We rijden aan een gezapig tempo van 20 per uur door het landschap, traag genoeg om ervan te kunnen genieten. Het is er prachtig, we rijden langs steile afgronden, kleine bergdorpjes, en talloze theeplantages, en laat het net deze zijn die de treinrit zo mooi maken. Voor we het weten zijn we ter hoogte van de Horton Plains, een hoogvlakte op ongeveer 1800 meter boven zeeniveau, het uitzicht hier zou spectaculair zijn, maar de mist gunt ons dat beeld niet. Als we uit de mist komen zijn we in Nuwara Eliya. Het weer is er super slecht en het is er slechts 12 graden, dus besluiten we te blijven zitten tot Kandy. Oorspronkelijk hadden we hier graag gestopt on de theeplantages te bezoeken, maar dat zal dan toch niet voor vandaag zijn, we komen nog wel eens terug als het weer beter is. Gedurende de rest van de rit blijven de landschappen een indruk maken, maar 7u lang stilzitten is best lang, dus lopen we eens rond en hangen we even uit de treindeur naar buiten, best simpel want de deuren staan toch altijd open. Soms is het wel wat opletten, want de trein passeert rakelings langs rotsen en planten, en duikt meermaals kleine smalle tunnels in. Van zodra we een tunnel inrijden beginnen bijna alle toeristen en locals luidkeels te roepen, waardoor we ons even in een spannende afdaling van een achtbaan wanen.

Voor we het weten komen we aan in Kandy, het Nederlands koppel heeft alles op voorhand geboekt, en heeft dus ook meteen een hostel om naartoe te gaan. Zowel wij als onze hollander van gisterenavond hebben nog geen plannen gemaakt, en dus besluiten we iets kleins te gaan eten en ondertussen een hostel te boeken. We navigeren ons door de drukke straten van Kandy richting het meer, met de verwachting van daar een aantal plekjes te vinden om te eten. Niet dus. Tijdens onze zoektocht komen we slechts 1 restaurant tegen, we bestellen met zen drieEn toast broodjes met Sri Lankaanse curry en een limoensapje. Heerlijk!. Na even zoeken vinden we een toffe hostel niet zo ver van het centrum, we boeken meteen en zoeken de dichtstbijzijnde Tuk Tuk die ons naar de hostel wil brengen. Eens in de hostel aangekomen babbelen we nog wat, installeren we ons bed in de slaapzaal en rusten wat uit. Een uurtje later beslissen we iets te zoeken om te eten, en het enige dat open lijkt is een afhaalsrilankees (als zoiets bestaat op z’n minst). Het ziet er best wel lekker uit, dus bestellen we twee noodles en keren we terug naar de hostel. We proberen nog een pintje te bemachtigen in de twee supermarkten die we onderweg tegenkomen, maar door het aankomende religieuze festival – de perahera – (dat start binnen 2 dagen) is er geen druppel alcohol ter verkijgen in de stad, dan maar zonder pintjes de avond doorkomen. Voor we gaan slapen beslissen we ook nog om onze vlucht naar India te boeken, we houden de vluchten al een paar weken in het oog, en de laatste dagen schieten de prijzen de hoogte in, dus snel een vluchtje uitkiezen en boeken is de booschap. 23 augustus zetten we alvast in onze agenda, dat wordt onze eerste dag in India.

De ochtend nadien gaan we op wandel in Kandy, nu we hier zijn kunnen we het zowel gezien hebben. We beklimmen een berg om het hoogste Buddha beeld van de wijde omgeving te zien, het is maar liefst 30m hoog. Van hierboven heb je een prachtig uitzicht over de stad en het meer. Na de afdaling lopen we terug richting het meer, waar de voorbereidingen van het festival al volop aan de gang zijn. De Perahera is een jaarlijks Buddhistisch festival ter ere van de Tand. Het is een optocht zoals in Brugge de Heilige Bloedprocessie plaatsvindt, met muzikanten, dansers, acteurs en olifanten. Het festival start binnen 2 dagen en duurt in totaal 10 dagen, waarbij er elke dag een optocht is. Nu zijn we te vroeg, omdat we Nuwara Eliya hebben overgeslagen maar aangezien we toch nog willen terugkeren voor Nuwara Eliya kunnen we dat evengoed ook doen voor het festival in Kandy! We wandelen een klein stukje rond het meer en kopen op straat lekkere witte snoepjes – of dat dachten we toch. Net op het moment dat Ann-Sofie een snoepje wil proeven zien we een local zijn volledige zakje met snoepjes in het meer strooien, waarna tientallen vissen aan het oppervlak verschijnen om alles ijverig op te eten. De teleurstelling op Ann-Sofie haar gezicht is duidelijk af te lezen wanneer ze beseft dat ze zonet vissensnoepjes gekocht heeft in plaats van mensen snoepjes.

Na onze wandeling hebben we Kandy wel gezien en bekijken we waar we de volgende dagen naartoe willen gaan. De keuze gaat tussen Arugam Bay of Dambulla. Arugam Bay is vooral gekend als surfparadijs en lijkt prachtig, maar de weg ernaartoe is ontzettend lang en erg tijdrovend. 2×9 uur ‘s nachts op een niet al te comfortabele Sri Lankaanse bus doorbrengen om 1 dagje op een surfplank te staan, dat hebben we er niet voor over. We kiezen dus voor wat cultuur in Dambulla. Eelke, onze hollandse travelbuddy, kiest wel voor Arugam Bay. Het is dus tijd om afscheid te nemen. We halen snel onze bagage in de hostel en vertrekken naar het busstation. Als we bijna in het station zijn, beseffen we dat we nog materiaal in de locker van de hostel hebben achtergelaten. In deze locker zit onder andere de laptop en Ann-Sofie haar wandelschoenen, oeps. We maken de Tuk Tuk chauffeur duidelijk dat hij rechtsomkeer moet maken, maar dat lijkt hij niet meteen te snappen. Een kilometer verder heeft hij door wat hem te doen staat en draait hij vliegensvlug om. We staan meteen weer in de hostel en halen onze spullen op. De dame van de hostel kijkt wel even vreemd als we zomaar met een laptop uit de kamer gewandeld komen, maar na het tonen van het slotje en een korte uitleg verstaat ze wat er gebeurd is, we kunnen er dus zeker van zijn dat ons materiaal in deze hostel veilig ligt! Bij aankomst aan het busstation geven we de Tuk Tuk chauffeur een goeie fooi, en met een combinatie van trots en dankbaarheid neemt hij afscheid van ons.

In het busstation staat onze bus richting Dambulla al klaar. We zijn de eersten die op de bus stappen en kunnen dus ons geliefkoosde plaatsje op de eerste rij in het midden van de bus kiezen. Van daaruit heb je perfect zicht over wat er zich allemaal in het verkeer afspeelt. Het lijkt er even op dat de bus leeg zal zijn, maar tegen dat de bus effectief vertrekt, een klein half uurtje later, zit de bus vol met locals, blij dat we een zitplaatsje hebben dus! Onderweg boeken we een hostel, aangezien we nog geen tijd hadden gehad om dat te doen voor we de bus opstapten, kijken we snel even rond op booking, en vinden een hotel dat geschikt lijkt. Een kleine twee uur later worden we met de bus afgezet en komen we dus aan op onze net geboekte kamer. Het is een super klein hotel met maar twee kamers, eigenlijk dus meer een soort homestay. Ze zijn nog maar bezig sinds maart 2018, alles is dus nog gloednieuw. Van zodra we toekomen, lopen we de gasten van de andere kamer tegen het lijf, en het zijn (je mag 2 keer raden) Nederlanders. Het is echt onvoorstelbaar hoeveel Nederlanders er in Sri Lanka rondlopen. We wisselen nog wat ervaringen uit en kruipen daarna ons bed in.