Op weg naar Tissa

Na een dagje Galle beslissen we richting Tissa (of is het nu eigenlijk Tissamahara of Tissamaharama of Tissamaharamaya? We weten het eerlijk gezegd nog altijd niet) te gaan, de ideale uitvalsbasis voor een safari naar Yala National Park. Om daar te geraken passeren we in Mirissa, een dorpje gekend om z’n ‘Coconut Tree Hill’. Een heuvel vlak bij de oceaan waarop prachtige palmbomen groeien. De perfecte spot voor een vakantiefoto dus! Net als de echte Instagrammers wachten we geduldig tot iedereen weg is vooraleer te poseren en enkele foto’s te nemen. De foto’s zijn gelukt, maar tonen in nog geen 100 jaar hoe prachtig het er eigenlijk is!

De busreis naar Tissa verloopt vlotjes, zelfs veel sneller dan verwacht door het zotte rijgedrag van de chauffeur. We zijn hem echter dankbaar, want daardoor komen we zowat een uur vroeger aan dan gepland. We hebben onze spullen nog maar net van de bus genomen of de eigenaar van het ‘Bird View Hotel’ komt ons al tegemoet gelopen om ons een kamer in zijn hotel aan te bieden. Ons eerste idee is van niet in te gaan op wat hij zegt, want meestal liggen de prijzen waarmee zulke mannen afkomen niet echt binnen een normaal backpackers budget. Vermoeid van de busrit hebben we beiden te weinig energie om hem onmiddellijk af te wimpelen dus laten we hem dus zijn zegje doen. Na een korte babbel wordt al snel duidelijk dat het voorstel toch zo slecht nog niet is, volgens zijn uitleg krijgen we een aparte hotelkamer voor een prikje, op een locatie om u tegen te zeggen. Hij kan het in ieder geval goed verkopen.

Met elk een rugzak van 12 kilo op de rug en een extra rugzak op onze buik om ons evenwicht te bewaren is de beslissing snel genomen. We stemmen in en stappen in z’n Tuk Tuk die ons naar het hotel brengt. Het hotel is gelegen tussen twee meren in, een indrukwekkende locatie! Hij vertelt ons onderweg over de plaatsen waar vleermuizen en vogels ‘s avonds zeer actief zijn, een plekje om straks naar terug te komen. Na onze spullen te droppen, zoeken we een restaurantje om te eten, en worden we opnieuw gebracht door de Tuk Tuk van het hotel, wat een luxe! We worden afgezet aan een mooi restaurantje en aangezien onze honger al even de kop opsteekt plaatsen we snel een bestelling. Van zodra ze ons drankje brengen komen we tot de vaststelling dat al het geld nog in het hotel ligt, we hebben geen enkele Rupee mee, wel een portefeuille, maar die is helaas leeg op de kredietkaart na (oef!). Betalen met een kredietkaart in een restaurant is niet mogelijk in Sri Lanka, dan maar op zoek naar de dichtsbijzijnde ATM. Een Tuk Tuk vragen is geen optie, want met geen enkele Rupee op zak nemen ze je niet mee, dan maar lopen. De eerste kilometer staat er niemand langs de weg, en veel beweging op de baan is er ook niet. Verder lopen dan maar, tot er een kilometer verder een eerste bank in zicht komt. Het geld is snel afgehaald, maar de weg terug is nog best lang. Echter hebben we geen tijd om te treuzelen, want ons eten staat waarschijnlijk al te koud te worden in het restaurant. Een paar liter zweet later zijn we klaar om er in te vliegen, nu we weer rijke burgers zijn kunnen we ons opnieuw eten veroorloven.

Terug in het hotel krijgen we onze kamer toegewezen en vragen we wat info over de safari naar Yala National Park die ze aanbieden. Door onze vergevorderde onderhandelskills slagen we erin de prijs voor de safari bijna te halveren. In het pakket zit ontbijt, lunch, en een volle dag safari door het park met jeep, chauffeur en gids inbegrepen. We gaan snel slapen, want de de trip start morgen om 4u30, best vroeg voor een vakantie dus.

Yala National Park

Het is 4u30, pikkedonker en los van de krekels is het muisstil. We staan voor dag en dauw op om op safari te gaan, samen met een fransman en een duitser. De chauffeur brengt ons naar de toegangspoort, koopt onze toegangstickets en parkeert naast de 50 andere trucks die geduldig staan te wachten tot het park opent. Van zodra dat gebeurt schuiven we aan, en al snel zijn we binnen.

De dag begint met het ‘zien van een luipaard’, er wordt ons verteld waar we eentje kunnen spotten, maar geen enkel van ons kan een dier opmaken tussen het struikgewas. We zien wel iets bewegen, maar of dat een tak is die heen en weer waait of een dier dat loopt is ons niet helemaal duidelijk. Verder op pad dan maar. Er passeren heel wat dieren de revue, zowel klein als groot, en de gids/chauffeur wijst ze ons met plezier aan en geeft ons graag wat uitleg over welke diersoorten het zijn. Zo zien we pauwen, mangoesten, everzwijnen, krokodillen, olifanten en een hele resem vogels. Het is al snel middag, door ons intens speurwerk vliegt de tijd voorbij. Omdat het park over de middag sluit, gaan we naar een stuk strand dat er deel van uitmaakt, we mogen er niet zwemmen maar pootje baden en uitrusten mag natuurlijk wel. We krijgen er ook een middagmaal op echte Sri Lankaanse wijze: curry met rijst, verpakt in een papiertje en zonder bestek te eten. Een goeie oefening zo blijkt, want halverwege de maaltijd staat onze techniek al op punt. De straffe smaak van de chili spoelen we weg met wat fris water en om 14u vertrekken we weer op pad, ditmaal een stuk dieper het park in. We slaan wegjes in die pas echt de 4×4 functie van de jeep benutten, en waar onze speurskills nog extra van pas komen, want door de warmte zijn de dieren allemaal gaan schuilen. Terwijl we dieren spotten blijven we in het achterhoofd op zoek naar hét dier van Yala National Park, de luipaard. En wat een geluk, 5 minuten voor we het park moeten verlaten blijkt ze gespot te zijn. We haasten ons naar de plek en kunnen het dier in al z’n pracht aanschouwen. Hiervoor is het park gekend, en hiervoor zijn we stiekem ook wel gekomen. Het duurt maar één minuut of het is alweer verdwenen, op zoek naar friste in de best wel hete jungle.

This slideshow requires JavaScript.