Ondertussen zitten we al een aantal dagen in dezelfde hostel in dezelfde stad, wat gegarandeerd tot (goede en slechte) gewoontes leidt, zo ook bij ons. Iedere avond geniet Ann-Sofie van een noodle soepje in het begin van Soi Rambuttri, terwijl Nick iets willekeurigs kiest in de hoop ook iets heerlijks tegen te komen. Qua eten is het voorlopig enkel Ann-Sofie die haar favoriet heeft gevonden, maar als het fruitshakes betreft kent Nick the place to be. Op de hoek van diezelfde Soi Rambuttri is iedere avond een fruitshake kraampje gestationeerd, dat het al heerlijke dragonfruit mixt met ijs en heeeel wat suiker. Niet naar Ann-Sofie haar goesting, maar Nick geniet ervan met volle teugen. Ook de 7-Elevens zijn geen onbekend terrein, zowat iedere 200 meter is er wel eentje te vinden, de kleine buurtwinkeltjes overgewaaid uit de V.S. De algemene regel is dat eender waar je je bevindt, je altijd een 7-Eleven in je zicht hebt, dat is toch hoe wij het ervaren. De bruiswatervoorraad wordt er geplunderd, en ook de ‘melkskes’ (Yakult in flessen van 700ml) blijven niet gespaard. De prijzen zijn ons natuurlijk gekend, en we kunnen al van buiten op straat zien of ze hebben wat wij willen, omdat we de inrichting van de winkel ondertussen al uit ons hoofd kennen. Een kleine week op dezelfde plek blijven heeft zo wel z’n voordelen.

De laatste dag is er eentje van opruimen, vooraleer we richting Myanmar vertrekken willen we onze valies wat opgeruimd hebben. Het is mogelijk om in Bangkok een valies achter te laten in een afgesloten locker, wat ons heel wat gesleur zal besparen in Myanmar. O.a. de drone moet worden gestockeerd, want die nemen ze in Myanmar zonder boe of bah af op de luchthaven. We maken gebruik van deze situatie om al het onnodige achter te laten, en zo met een pluimpje van een valies het land van de stupas en pagodas te gaan ontdekken. Alle kleren worden nog eens goed gewassen in de wasserette om de hoek, en een grote rommelmarktzak doet perfect dienst als omhulsel. Opnieuw kost het best veel moeite om er met het openbaar transport te geraken, misschien dat we bij het ophalen voor een Grab kiezen. Soms heeft comfort voorrang op lokaal transport, want 2u sukkelen om 20km af te leggen is ook niet echt plezant. Eind goed al goed, en we kunnen ons materiaal veilig achterlaten, klaar voor Myanmar eten we nog een laatste noodlesoepje langs straat met twee bruiswaters van de 7-Eleven. Vaak zijn het de kleine dingen die ons gelukkig maken, en dit is er eentje van. De TBS brengt ons naar de luchthaven, en voor we het goed en wel beseffen, zijn we aan het taxiën op de runway, klaar voor een nieuw avontuur!