En opnieuw is het 5u als we aankomen in Hanoi, dit stadje kennen we al best goed dus gaan we direct verder richting Ninh Binh, Sapa laten we voor wat het is, we hebben duidelijk geen zin in nog eens een busrit van meer dan 10u en bovendien zijn de weersvoorspellingen niet om over naar huis te schrijven. Ninh Binh it is! Ninh Binh ligt op ongeveer 2u rijden van Hanoi, niets dus in vergelijking met wat we de laatste dagen van transport hebben afgelegd. Een lokaal meisje dat Ann-Sofie heeft leren kennen op de bus leidt ons vlotjes naar de correcte bus en vertelt ons dat het 90.000VND mag kosten. De bus vertrekt binnen een klein uurtje, een ideale planning dus. We gaan snel een Banh Mi halen, en tegen 6u zijn we op weg richting de volgende stop.

Het betalen van ons ticketje verloopt wel wat bizar. Nick geeft de bediende 200.000VND en verwacht dus 20.000 terug, maar de man loopt gewoon weg. Vriendelijk wisselgeld vragen helpt niet, want dat doet hij alsof hij ons niet verstaat. We wachten even geduldig, Nick gaat het terug vragen maar opnieuw geen respons. Hij loopt hem zelfs straal voorbij om een nieuwe passagier te laten betalen. Er komt geen enkele respons totdat we hem op de rekenmachine van de gsm ‘90+90’ typen, waarbij er duidelijk 180 als uitkomst staat. Daarop lijkt z’n Vietnamese Dong wel te vallen en geeft hij ons 20k terug. Een vreemde ervaring.

We laten ons droppen bij een homestay die we op het internet hadden gevonden, en nemen een Grab om de laatste kilometers af te leggen. Na een kleine ommetoer (deels ook wel onze fout eigenlijk) komen we aan op een prachtig afgelegen bungalowpark tussen de rijstvelden en de karstrotsen. We vragen de eigenaar of er nog een kamer beschikbaar is, en hij laat ons weten dat dat het geval is, en we later maar moeten inchecken, aangezien het nu nog maar 9u is. We nemen dus een ontbijtje en zien wat we allemaal kunnen doen. Een kleine 2u later is hij klaar om ons de kamer te laten zien, en via een prachtig weggetje van bamboebruggen en padjes komen we aan bij een eerste bungalow. Hij lijkt deze echter niet echt te verkopen, er zou veel lawaai zijn en de badkamer is gedeeld, en raadt ons aan om een andere, afgezonderde bungalow te kiezen. De prijs is dan echter een stuk meer dan ons budget toelaat, maar we laten hem even doen aangezien hij nogal onzeker overkomt. De bungalow is perfect in orde, ruim, proper en met een terras met hangmatten, ideaal! Hij zegt dat hij gerust naar de helft van de prijs wil gaan omdat het off-season is, maar we merken dat er meer aan de hand is. We vermoeden dat tussen de tijd dat hij ons de kamer beloofd heeft en wij mochten inchecken, iemand via booking onze kamer heeft gereserveerd, en ze dus niet meer vrij is. Met dat idee duwen we nog even door op de prijs en gaat hij zelf nog lager, dit bevestigt ons vermoeden alleen maar. Voor bijna dezelfde prijs als een gedeelde bungalow hebben we ons eigen prive terras, goeie deal!

We kunnen er ook fietsen lenen, en gaan dus even op pad om de omgeving te verkennen. Eer we twee werkende gevonden hebben zijn we echter al een half uur verder. Ontbrekende pedalen of zadels, gebroken kettingen of trapassen, een scheefgetrokken stuur, zowat elk defect is er te vinden. Er zijn gelukkig nog 2 ‘goeie’ dus doen we een poging. We fietsen wat rond en bezoeken een lokaal eettentje, maar deze fietsen werken niet echt motiverend. We keren dus al snel terug om even de hangmat uit te testen. 🙂

Om toch iets gezien te hebben huren we de volgende dag een scooter, maar ook die valt zowat uiteen. Op goed geluk vertrekken we richting onze eerste stop, maar eerst nog even tanken. In de talloze kleine winkeltjes hebben ze hier mini-benzinepompen, waar je per liter kan tanken. We laten de brommer vol doen en net wanneer we willen betalen komen we tot de vaststelling dat onze geldbuidel nog in onze bungalow ligt. Duidelijk niet naar de zin van de benzine verkoopster. Nick krijgt uiteindelijk de toestemming om met de brommer het geld te gaan halen terwijl Ann-Sofie in de winkel blijft als borg. Ze zet zich dan maar neer op de grond en wacht tot Nick terug is. In tussentijd merkt de verkoopster dat we toch best nog wel van goede inborst zijn en biedt ze een stoel aan aan Ann-Sofie en zet ze zelfs een ventilator voor haar neus om de hitte weg te blazen. En langzaam maar zeker kan er zelfs een glimlach vanaf, de minuten vliegen zo alvast een stukje sneller voorbij. Na een kwartiertje is Nick terug, betalen we onze schuld en is Ann-Sofie weer op vrije voeten, klaar om aan ons avontuur te beginnen. Onderweg naar de eerste pagode passeren we de start van de Tam Coc boat tour, waarbij toeristen rondgevoerd worden met bootjes terwijl een local roeit met de voeten, eens wat anders. Omgeven door een kudde geitjes rijden we verder door een prachtige groene omgeving, tot we aankomen bij een eerste pagode, waar niemand is, uitgezonderd van een man die ligt te chillen in z’n hangmat. Een kort bezoekje later zijn we alweer verder, we zijn nog steeds geen pagodamensen geworden blijkbaar. Na het wegjagen van de man neemt Ann-Sofie even z’n plaats in, de toerist uithangen is best lastig.

De Bich Dong pagoda is de tweede op de lijst, waarbij de locals ons een brommerparking proberen aan te bieden voor 10.000VND nog voor we aan de ingang zijn. Ondertussen weten we al beter en rijden we gewoon door tot de ingang, waar we gratis onze brommer mogen zetten bij het aankopen van een inkomticketje. Via een kleine brug bereiken we de pagoda, die naar ons inziens niet zo speciaal is. De omgeving is wel leuk, dus wandelen we er even rond. We bezoeken de verschillende etages en bij het naar beneden wandelen spotten we een weggetje dat achter de pagoda heen loopt. Nieuwsgierig zoals we zijn gaan we even op verkenning, en na wat klimmen komen we bij een meer aan waarlangs grotten gelegen zijn die afgesloten zijn met tralies. Een local probeert ons tegen betaling binnen te loodsen, maar dat hoeft helemaal niet. De grotten zien er nogal louche uit en we zijn vandaag duidelijk niet gekleed op een grottenavontuur.

Het begint wat donker te worden, dus moeten we ons haasten. Er is een bird sanctuary een eindje hiervandaan waar hele zwermen vogels tegen zonsondergang naartoe trekken, wat best spectaculair blijkt te zijn. We vlammen de Vietnamese wegen af en komen perfect op tijd aan om nog rustig het park te verkennen. Een man van het park probeert ons nog apart te laten betalen voor het parkeren van de brommer, maar we lachen eens mooi en zetten hem 2 meter verder, net buiten het hek. Geen zakgeld voor deze man.

Het Hung Nham Bird Park is best groot dus duurt het even vooraleer we onze weg vinden, maar met behulp van een kaartje en de vele wegwijzers in het park raken we er al snel wijs uit. Na het zien van een enorme kerstboom – met bijbehorende sneeuwmannen – in de blakende zon stellen we ons even vragen bij de kerstgewoontes in Vietnam, maar het is komisch om te zien. We wandelen het park door en zorgen dat we tegen 16u30 aan de bootjes zijn, waarmee we naar het gedeelte gebracht worden waar alle vogels toekomen.

Een kort boottochtje later zijn we op post, en het lijkt het ideale moment te zijn. De vogels komen in grote aantallen toe, en kruipen gezellig samen op de bomen rondom ons. De roeister zorgt ervoor dat we dicht genoeg kunnen om het allemaal te zien, maar niet te dicht zodat we ze niet verstoren, prachtig om te zien!

De laatste dag Ninh Binh is er opnieuw eentje met zowel cultuur als natuur. We fietsen richting Trang An, waar een (naar het schijnt) minder toeristische boat tour aangeboden wordt dan die van Tam Coc. We kunnen er kiezen tussen 3 verschillende tours, waarvan we gehoord hebben dat tour 3 een hele rustige is. Niet volgepropt met andere bootjes en toch mooie uitzichten, dus kiezen we deze. We kruipen met 4 een bootje op en zijn vertrokken voor een tocht van 2 tot 3u. We zijn nog geen 200m ver of we worden verplicht om mee te roeien, komiek om te zien hoe de tocht toch nog interactief wordt. We varen doorheen een landschap van karstrotsen met blauw water en prachtige natuur, en komen misschien 2 andere bootjes tegen. Plots lijkt de rivier te stoppen, maar via een kleine opening in de rotsen van nog geen halve meter hoog lijken we toch nog weg te kunnen. Iedereen wordt bevolen om te bukken met de mooie woorden “down, down!”, en we moeten zelfs op de bodem van de boot gaan zitten om nergens tegen te stoten.

We geraken er veilig voorbij, en komen uit op een binnenmeer met een eerste tempel, waar we een kleine stop houden en er zelfs een kraampje is om ijsjes te kopen. Niet voor ons deze keer, we trekken verder richting de volgende tempel waar we de kans krijgen om helemaal tot boven te klimmen. Na een paar 100 trappen gedaan te hebben blijkt er niets anders te zijn dan een bankje om uit te rusten en daarna terug te keren. Zelfs geen view, want we zitten volledig ingesloten in de rotsen, maar zo hebben we onze beweging voor vandaag toch ook weer mooi gehad. Na de afdaling kruipen we samen terug het bootje op en varen we verder door de prachtige omgeving en de vele grotten. Na wat afwisseling voor het roeien en meermaals te moeten bukken voor laaghangende rotsen beginnen we aan de terugweg, en na iets meer dan 2u staan we terug aan het begin. Wat een prachtige ervaring!

Als afsluiter van Ninh Binh kiezen we voor de Hang Mua caves, waarbij je een uitzicht krijgt over de omgeving van Tam Coc en Ninh Binh. In het correcte seizoen staat dit hier vol met rijst, maar helaas is het nu staat alles onder water en dus is ook het viewpoint niet zo kleurrijk als het zou kunnen zijn. Na meer dan 800 trappen staan we boven, en kunnen we genieten van een prachtige zonsondergang boven de velden en de karstrotsen, als dat geen afsluiter is! Vanavond nemen we de trein van Ninh Binh naar Ho Chi Minh City, een treinrit van maar liefst 31u, hoera!